'A good guy to crash with!'

Swakopmund hebben Barney en ik inmiddels achter ons gelaten. We zijn vroeg op weg gegaan zodat we lekker vroeg in Sesriem kunnen aankomen. Barney heb ik in mijn hostel ontmoeten en we bleken dezelfde route te volgen. Voor hem was het fijn om met mij mee te rijden omdat hij geen eigen vervoer heeft en voor mij is het gezelliger en financieel aantrekkelijker.

Dus vol goede moed vertrokken eerst langs Walvisbaai en dan de C14 op. Helaas stopte de asfaltweg na een paar km dus gingen we weer over op gravel. Alles ging goed, muziekje erbij van een Namibinese zanger (wel eentonig trouwens) en airco aan. Barney was de navigator, toch wel handig als je alleen maar op de weg hoeft te letten.

Niet te hard rijden want je weet maar nooit op deze wegen. De max is 100km/h maar dat haal niet lang niet altijd. Barnes was net aan het vertellen dat hij het zo fijn vond om met eigen vervoer te reizen. Je bent van niemand afhankelijk, kan gaan en staan waar te wil en zit niet met een groep opgescheept waar je verplicht mee om moet gaan. Heerlijk die vrijheid! Hij had dit nog niet gezegd of de auto begint te driften over de weg. Zo maar ineens, zonder aantoonbare reden. Het gleed van links naar rechts naar links. Ik probeerde zo goed mogelijk de auto op de weg te houden en te remmen. Maar dit lukte niet helemaal..... op een gegeven moment maakte de auto een draai van 180 en keken we naar de richting waar we vandaan kwamen. Zo glijdende vlogen we de berm in en kantelde de auto op z'n kant. Daar hing Barney boven bij. Gelukkig viel de auto weer terug op zijn wielen en sloegen we niet over de kop. Mijn ruit was helemaal aan diggelen, de rechterspiegel was meer een karkas en over de hele lengte van de auto zaten deuken en krassen.
We keken elkaar aan en vroegen of alles oke was. Behalve een kleine wond op mijn hand van het glas hadden we nix. Gelukkig maar. Nou dan sta je daar in middle of nowhere op de C14. Wij uitstappen. Wat doe je dan.... foto's maken! De auto zag er niet goed uit. De rechtervoorwiel was lek en de auto zat goed vast in de berm. Eruit duwen ging niet met z'n tweeen.

Na twee minuten stopt er een grote bus vol toeristen (waar wij oorspronkelijk blij mee waren dat we er niet in zaten). Zij hebben ons goed geholpen met de auto weer op de weg te duwen, wiel te vervangen en het achterwiel weer oppompen (er zaten allemaal stenen tussen de velg en de rubberen band). Vervolgens de moter starten en toen reden we maar weer terug naar Walvisbaai. Onderweg probeerden we Avis te bellen maar mijn balance was niet toereikend en Barney had geen bereik. Lekker zo! Bij een p-plaats een echtpaar gevraagd of ze hun mobiel mochten gebruiken. Wij Avis bellen of ze een oplegger wilden sturen om onze auto te komen ophalen zodat we het kunnen omruilen in Walvisbaai. Zij kwamen met een veel beter idee om meteen met een vervangende auto te komen. Avis is goed! Gelukkig maar want ik probeerde deze auto op de trailer te krijgen en toen kwam ik erachter dat de stuurstang van het voorwiel kapot was. Was gewoon doormidden...

Na ongeveer 3 uur wachten, kwam er inderdaad een truck met oplegger met een nieuwe auto aanrijden. Inmiddels hadden wij al heel veel aanspraak gemaakt en van aardige mensen water, lunch, fruit (gestolen / meegenomen uit het hotel) gekregen. Ja een ongeluk met je auto in Afrika hoort er nu eenmaal bij en dan helpen mensen je.
Na het papierwerk in de nieuwe polo (met een volle tank) weer op weg gegaan. Dit voelde wel even raar om weer achter het stuur te zitten. De auto raakte nog best wel vaak in een drift maar gelukkig niet meer zo erg als de die ene keer. We zijn toen veilig in Solitaire aangekomen. We hebben besloten om hier maar te blijven en de volgende dag maar verder te gaan. Barney vond het wel fijn dat ik toch bleef rijden en niet terug naar Walvisbaai wilde om daar bij te komen van de schrik. De rit naar Solitaire was best zwaar door de bergen heen en veel gravel met heel veel gaten in de weg. Barney vond dat ik rustig bleef en goed reed en dat ik niets aan dit ongeluk kon doen. Het vatte het samen met: ' You are a good guy to crash with!'.

In Solitaire onze tent opgezet en daar overnacht, sliepen we daar als twee crash-buddy's. Het is trouwens een heel klein plaatje waar een tankstation, lodge, camping, een winkel en wat huizen zijn. Niet meer niet minder. De zonsondergang was weer overweldigend!