zaterdag 28 april 2007
Spiderman
Around Luang Prabang
'S avonds nog wat mails beantwoord nadat de stroom weer terug was in de gehele stad. Probeerde vliegtickets te regelen maar de site van Airasia accepteerde mijn tel. nummer niet en kwam dus niet verder. Was wel even balen. Heb ze toen maar een mail gestuurd, hoop dat het goed gaat want het scheelt mij veel tijd.
maandag 23 april 2007
The Gibbon Experience
Alles was voorzien in de hut met drie verdiepingen. Er was een keuken, gasbrander om thee te maken, een woonkamer, een slaapzolder met een schitterend uitzicht, een badkamer met douche, spoelbak en wc. Ja, alles viel gewoon 40 meter naar beneden..... naar het varken dat daar werd gehouden.
De hut was met kabels en vastgemaakt aan de boom, een bijzondere boom omdat de wortels boven de grond uit komen en je er tussendoor kon kijken. Het was een gigantisch boom…..
Er was een stuk waar je over een vallei heen ging. Dus als je weg gleed zag je de grond onder je verder verdwijnen en bomen kleiner worden. Ik denk dat op het hoogste punt er wel een hoogteverschil van 150 meter was. Dat was wel even slikken maar wende al gauw (maar niet helemaal).
De tweede dag heb ik samen met de andere mannen, ja alle vrouwen bleven in hutten…. zoveel gezipt en ik kon er geen genoeg van krijgen. Elke keer verbaas je je over het feit dat je in de jungle over en tussen de bomen vliegt en zo’n mooi uitzicht hebt. Totdat het donker wordt en dan moet je wel stoppen.
’s Avonds lekker gegeten, ja het eten werd ook ingezipt en met z’n zessen een leuke avond gehad. Vroeg naar bed, toen het 8 uur was voelde dit alsof het bijna 12 uur was omdat het zo pikkedonker was en vroeg op want we wilden Gibbons zien.
Gibbons zijn een soort apen waarvan gedacht werd dat ze uitgestorven waren maar toch nog niet helemaal. Het is dus erg bijzonder als je er een ziet.
Om half zes hing ik alweer in de kabel en was per ongeluk te ver van de groep vandaag gegaan en dat was mijn geluk omdat ik een gids tegen kwam die mij de Gibbons aanwees. Ja, ik heb er wel een stuk of 10 gezien. Ze zweefden van boom naar boom en maakten gigantische geluiden. Een soort sirene en als je niet weet dat het van een aap komt, ga je al snel zorgen maken wat er nu weer op je pad terecht komt. Ik heb dus erg geluk gehad dat ik ze heb gezien.
De tweede dag hebben we ook nog een track gemaakt naar de meest verre hut. Heen ging ok met alle dat zippen maar terug was het zwaar. Ik heb volgens mij nog nooit zo gezweet tijdens het hiken. Jammer, want de natuur was gigantisch mooi maar je besteedt teveel aandacht aan waar je loopt. De zips die we toen gedaan hebben waar gigantisch lang, misschien wel 800 meter ofzo, lang in ieder geval.
De laatste dag ging helaas een lager kapot van mijn roller, wel balen omdat het zo erg zwaar werd. Het eindstation van de kabel haalde ik daardoor niet en moest mezelf naar voren trekken. Dit was zwaar maar weer goed voor mijn spierballen.
Kortom, het was een unieke ervaring die ik iedereen kan aanraden!
Het concept van de Gibbon Experience is ook erg goed, het is een vorm van ecotourisme. De lokale bevolking weet niet anders om zichzelf te onderhouden door landbouw, hier heb je land voor nodig en dat is er voldoende maar er staan wel (oeroude) bomen op. Ze branden het bos plat en gaan dan rijst planten. Totdat de grond niet meer zo vruchtbaar is en dan pakken ze een ander stuk. Op deze manier gaat er veel bos verdwijnen vooral als er ook nog illegaal hout wordt gekapt.
Door het exploiteren van de boomhutten voor de touristen wordt er veel geld verdient, naar westerse maatstaven is het nog goedkoop maar Laos begrippen moet je fortuin betalen.. Met dit geld worden 40 mensen (en dus gezinnen) onderhouden. Waaronder professionele jungleguards die ervoor zorgen dat er geen illegale activiteiten worden ondernomen. Op deze manier wordt het woud intact gehouden en wordt de kennis en kunde van de locale bevolking ten volle benut.
Ik heb ook het idee dat de mensen die er werken (gidsen, koks, schoonmakers) heel trots zijn dat zij zo’n unieke werkplek hebben. De mensen zijn heel vrolijk en willen je graag helpen bij bv. het vinden van Gibbon. Hun engels is gebrekkig en dat is ook een van de redenen waarom ze nog niet zelfstandig kunnen werken. Het is de bedoeling dat ze over 5 jaar zelfstandig deze tracks kunnen verzorgen voor touristen. Klein puntje, al het afval wat we hadden is verzameld zodat er geen plastic in het woud komt.
What to do when encouter a licking bear
Ik moest aan deze folder meteen denken toen we naar onze boomhut liepen. Iemand zei tegen me: He daar heb je een beer!. Ik dacht, leuk grapje maar daar trap ik niet in. Totdat er iets groot en zwart tussen mijn benen doorliep. Ik schrok met te pletter want het was echt een zwarte BEER!
Het was een baby beertje en was helemaal gewend aan mensen dus toen wij een lunch stop hielden, ging hij meteen naar ons toe en wilde spelen. Op een gegeven moment kwam hij ook naar mij toe en begon….. aan mijn arm te likken. Echt waar, ik had een likkende baby beer naast me. Het voelde heel grappig hij vouwde zijn pootjes om mijn arm om beter grip te krijgen. Ik kon hem gewoon aaien terwijl hij bezig was, ik denk dat hij het zout op mijn arm erg lekker vond (ik had al aardig gezweet).
Op een gegeven moment was het genoeg en wilde ik dat hij stopte, maar dat moest ik heel voorzichtig doen omdat zijn nagels scherp waren en er al veel kracht in zijn pootjes zit. Maar dit ging goed!
vrijdag 20 april 2007
Wat Phra That Suthep
enige computer waarbij internet werkt dus er is een rij van mensen
achter mij die ook wille mailen, maar die moeten maar even wachten want
ik wil eerst mijn verhaal kwijt aan jullie over mijn verblijf in Wat
Phra That Suthep.
een lift was anders had ik met mijn zware tas een 300 treden-tellende
trap op gemoeten. Ik kreeg een kamer aangewezen vrij groot en er stond
helemaal niets in. Helemaal leeg. Kreeg op een gegeven moment wel een
tas met daarin een dun matje en wat dekens. ( ik wil graag een foto
toevoegen maar dat lukt met niet omdat de internet pagina geladen is in
Laos taal en ik krijg het niet voor elkaar, komt dus nog). Nadat ik me
had omgekleed in witte comfortabele kleren had ik een openingsceremonie
met de Monk en de Non. Dit leek in eerste instantie allemaal wat vreemd
maar na een paar dagen was ik al heel wat vertouwder met wat ik zag
maar of ik het begrijp is een tweede.
openingsceremonie om half 5, ontbijt om half 7, Dhama talk om 8, lunch
om 11 uur en de report was meestal om 3 uur. Dus ik had maar twee
maaltijden per dag (dit is dus ook een manier om af te vallen). De
sfeer was heel relaxed en er waren leuke mensen, ja ik heb de regel om
niet te spreken wel aan x-aantal keer gebroken.
ik met mediteren kon gaan doen. Heb in totaal 4 posities geleerd:
lopen, zitten, liggen en staan. De eerste twee heb ik het meeste
gedaan. Eerst lopen en dan zitten dat was dan een cyclus. Ik begon met
15 minuten lopen en 15 minuten zitten en dit heb ik in zeven dagen
uitgebouwd naar 2 x 25 min. In de twee posities had je verschillende
stappen. Met lopen ben ik tot 4 (van de 6) stappen gekomen: heel up,
lifting, moving en putting. Met zitten ging het iets anders, je focusd
op je ademhaling: in en uit, dan zeg je tegen jezelf sitting en
vervolgens touching en dan denk je aan een bepaald punt op je lichaam.
Ik ben tot 4 van 28 punten gekomen. En het gekke was dat doordat ik aan
een bepaalde plek dacht, deze opeens warm werd en kon ik inderdaad ook
deze plek voelen. Ben natuurlijk vergeten om te vertellen wat het doel
van de meditatie is (had ik ook mee kunnen beginnen). Door de meditatie
zorg ervoor dat je lichaam en geest een geheel worden. In de westerse
samenleving is de geest belangrijk en het lichaam vaak ondergeschikt.
Maar het is belangrijk om in harmonie met je lichaam te zijn. Door het
denken aan de je lichaam versterk je deze band en zorg je ervoor dat
gedachten (uit het verleden of over de toekomst) geen ruimte krijgen.
Uiteindelijk bereik je dus een niveau van niet-denken. En dat is
heerlijk, dat kan ik iedereen aanraden. Dit geeft zoveel rust en je
bent je zoveel meer bewust met wat er op dit moment gebeurt. En dat is
ook de bedoeling om je bewust te worden van het NU want dat is
eigenlijk het enige wat je hebt. Aan het eind had ik zo'n 20 procent
denken en 80 niet-denken. Het was een hele fijne ervaring en heb daarom
ook besloten om langer te blijven. Uiteindelijk kan mediteren je helpen om gelukkiger te worden!
het tempelcomplex maar hadden hier de hele dag vrij toegang tot. 's
Ochtends en 's avonds vond ik het heerlijk om daar te zijn. Ik was soms
de enige die in de tempel was. En dit is een hele mooie (plaatjes
volgen nog, je kan ook googlen op Wat Phra That Suthep). Ik vond het
zo'n voorrecht om daar te mogen zijn en eigenlijk te wonen. Daar komt
nog bij dat de tempel op een berg was gebouwd en daardoor was een heel
mooi uitzicht over Chang Mai.
meemaken. Het idee achter het water gooien is dat doordat je dit veel
doet er veel water verdampt het daardoor wolkvorming stimuleerd
waardoor er op andere plekken (waar het droger is) en regen kan vallen.
Het dus van hartelust meegeholpen aan dit proces, was op een gegeven
zeiknat doordat het water gevecht met de Thaise kinderen. Het was erg
lachen maar mijn concentratie was helemaal weg, dit merk je meteen als
je gaat mediteren.
en morgen begint mijn Gibbon Experience van drie dagen en daarna neem
ik de slow-boot naar Luang Prabang (2 dagen).
Als ik een betere internet verbinding vind, zal ik foto's en meer tekst
toevoegen want de rij met wachtenden wordt wel erg groot.
dinsdag 10 april 2007
Certificate Thai Cooking
Vanochtend heerlijk lekker uitgeslapen, werd wel om half 7 wakker maar heb me nog maar even omgedraaidt tot half tien ofzo. Toen ik naar beneden liep hingen er allemaal posters wat je in Chang Mai kan doen en toen viel mij oog op eentje wat me wel een goed idee leek. Dus info gevraagd en vanavond was er nog plek...
Na mijn ontbijt de opweg gegaan naar de tempels. Once and for all! Chang Mai staat namelijk bekend om zijn tempels. Op elke hoek staat er zo'n beetje wel eentje. Dus ik op naar de Wat Phra Singh (leeuw budha) deze is gebouwd 600 jaar geleden en zag er nog pico bello uit (natuurlijk is er hier en daar wat gerestaureerd). In de tempel mocht je foto's maken dus heb dat ook gedaan, natuurlijk een donatie gedaan. Iemand bedankte mij hiervoor en dezelfde persoon kwam later ook naar me toe en hebben we nog een half uur gepraat over de tempel, het komende feest voor Nieuw Jaar en Chang Mai algemeen. Heb ook nog wat nieuws in het Thai geleerd:Choke Dee en betekent zo iets als het aller beste toe wensen. Vervolgens naar het volgende gebouw gegaan waar de beroemde budha stond. Een heleboel jongen monnikken waren bezig met de voorbereidingen voor het Nieuwe Jaar, hoe het precies werkt weet ik niet maar zag er al mooi uit. Nog wat gegeind en gelachen met de monnikken, heel informeel allemaal. Ik vroeg hoe ik kon zien waarom dit een leeuw budha was. De monnik legde uit dat je dan kon zien door zijn forse indruk, grove schouders en borst, andere budha beelden schijnen veel slanker te zijn. Na een Choke Dee, naar de volgende tempel gegaan.
Dit is de oudste tempel in Chang Mai, of misschien wel in heel Thailand, bezocht de Wat Chiang Man en deze is 711 jaar oud! Moet je voorstellen wat wij toen in Europa bouwden. Stond de Notre Dam er toen al? Een bijzondere stupa, gedragen door op ware schaal gemaakte olifanten. Met de touk-touk naar de Thai Market, kijken of ik er nog zijden kleren kan krijgen. Dat kon wel maar heel veel financieel aantrekkelijker werd het er niet op om het daar te halen. En toen heb ik mijn monnik bowl gekocht. Dit is een bowl waarmee monnikken elke dag voedsel gaan ophalen. Had het op een foto gezien en dat zag er mooi uit dus maar aangeschaft. Mijn tas zal er blij mee zijn!!! Toen even de Fried Noodles naar binnen gewerkt en op naar de oil Massage (body massage schijnt iets wezenlijk anders te zijn, staat ook niet op de gevels vermeld). Dit was heerlijk, eerst je voeten, benen, armen, rug en weer benen. Het uur schoot voorbij!
Aangekomen in de guesthouse liet ik mijn nieuwe aanwinst zien. Nou een comischer actie had ik niet kunnen uithalen. Hoe ik het in mijn hoofd haal om een monnik bowl te kopen ;) Dat doe je toch niet als niet-monnik-zijnde. Mijn reactie: vond het gewoon mooi en zet het in mijn huis, deed ze nog harder lachen. Zelfs mede-backpackers zag ik al lachen. Eh, heb ik wat gemist? Heb hartelijk mee gelachen en heb die mensen weer een mooi verhaal gegeven om te vertellen.
Om half 5 werd ik opgehaald voor mijn..... Thai Cooking Course. Ja, heb het gewoon gedaan. Als je kan lachen over mijn bowl, kan je ook lachen over deze actie. Omdat ik elke dag die heerlijke fried noodles eet, moet ik gewoon weten hoe je dit maakt. Zodat ik het voor mezelf ook kan maken. Gelukkig waren er maar twee cursisten dus kreeg veel aandacht van de kok genaamd: Miauw (hoe verzin je dit). Op een gegeven moment riepen we haar: Miauw, Miauw. Wat denk je, reageert een echt poes met miauw.
Dus een aantal gerechten gemaakt en mijn certificaat gehaald! Ben zo trots als een pauw! Er zat ook nog een receptenboekje bij dus kan het gewoon thuis maken. Een gerecht was super spectaculair. De olie was goed heet toen de uien er bij werden gegooid. Onwijze steekvlam! Heb het vastgelegd met een filmpje. Als ik dat thuis doe, kan ik mijn plafond opnieuw schilderen.Oh ja, het vieren van Nieuw Jaar is al aan de gang. Ronde de oude stad van Chang Mai is een moat, (vierkante gracht) en daar halen mensen water uit en gooien ze naar elkaar (heel wat milieu vriendelijker dan vuurwerk). Dus als je in de file staat in je touk-touk kan je het wel schudden want je komt er zeiknat uit. Iedereen loopt met emmers, spuiten en hele volwassen mannen met hele volwassen super-soakers. Gelukkig zat ik deze keer veilig droog in de auto. Dit duurt nog wel een paar dagen, dus zal het niet lang droog houden. Gedeeltelijk zal ik in de tempel zitten en daar dus de ceremoniele kant mee maken. Lijkt mij ook niet verkeerd.
maandag 9 april 2007
Arrived in Chang Mai
Was wel erg moe vandaag, ben gewoon op een paar stoelen gecrashed en in een diepe slaap gevallen (had wel mijn alarm aan hoor!).
Dus nu ben ik weer in Thailand, je merkt het verschil meteen. Het is hier veel schoner (nauwelijks zwerfvuil) en de infrastructuur en het verkeersgedrag is hier echt veel beter. Wat minder is, is dat ze slecht engels praten. Na Cambodja heb ik dat nog beter door dan toen ik net aankwam. Het lijkt wel of ze er geen moeite voor doen. Heb ik in C met verscheidene mensen gepraat die spontaan naar me toe kwamen tegen me aan gingen praten om zo hun engels weer te kunnen gebruiken / verbeteren. Dat heb ik hier nog niet meegemaakt. Een ander verschil is ook de mensen, ze lijken ook minder aardig. Ik weet niet hoe dat komt.
Ok, vandaag dus aangekomen en een guesthouse geregeld: Golden fern (vind dit meer een Kiwi naam). En ben daarna de stad in gegaan en het beste plek van heel Chang Mai gevonden. In de zon, boven de rivier geen mensen om heen. Gewoon perfect, zo hoort vakantie te zijn. Werd er helemaal blij van!
En dit was mijn uitzicht:Op mijn gemak LP eens doorgenomen, ja ik leer het wel! Morgen ga ik wat tempels bekijken (niet te veel) en heb besloten om een body massage te nemen. Ben benieuwd...
Vanavond het ik over de Night Market gelopen en me suf gekocht in de cadeautjes. Had ik eindelijk ruimte in mijn tas, is het weer opgevuld. Valt me wel op dat het makkelijker is om iets voor vrouwen te kopen dan voor mannen. Zal wat beter mijn best hiervoor moeten doen, denk ik.
Ik heb geregeld dat ik woensdag naar de Doi Suthep tempel kan voor jawel ... 5 dagen. Hoe ik dit ga doorkomen zou ik echt niet weten. 5 minuten mediteren vind ik al lang en nu 5 dagen. Ben benieuwd wat ik allemaal zal aantreffen in mijn hoofd.
Mag dus absoluut niets, niet bellen, niet boek lezen, niet met andere mensen praten, geen Sudoku... Help, waar ben ik aan begonnen.
De 21e zal ik in Laos moeten zijn omdat ik de Gibbon experience ga doen!!!! Het is gelukt om me er tussen te wringen. Ik hou jullie op de hoogte hier van.
zondag 8 april 2007
A non action packed day
Dennis gefeliciteerd
vrijdag 6 april 2007
Goede Vrijdag
Maar het was de moeite waard, er was een oud paleis van de koning, een katholieke kerk, een hotel en andere gebouwen. Compleet verlaten en bedekt onder een soort rode mos. Het zag er heel mooit uit. Helaas kan je het niet op de foto's zien omdat de zon te vel scheen.
En ja, hoor ook nog een oude grijze manklopende aap gezien. Hij deed geen vlieg kwaad en kon dus rustig een foto van hem maken.
Helaas, was de boot kapot anders hadden we ook een twee uur durende bootreis op de rivier gehad maar voor het geld dat we terug kregen hebben we lekker in de zon op een terras gezeten. Oh, het leven van een reiziger heeft soms zijn onaangename kanten....
Ga zo maar weer eens noodles eten met ei. Het is trouwens heel grappig. Als de zon onder gaat, komt dit hele dorpje tot leven en zie je allemaal vrouwen en kinderen in de pyama buiten lopen. Pyama people, noemde ik ze. Hoe het werkt weet ik niet want het lijkt mij niet helemaal schoon om in de stoffige straten rond te hangen voordat je met dezelfde kleren in bed stapt. Misschien ga ik vanavond wel achter komen.
Morgen, vroeg opstaan (half 7) om de bus naar Kep te halen en dan door naar Rabbit Island (en dan ben ik bijna in Vietnam).
donderdag 5 april 2007
Phnom Penh to Kampot
Gisteren aan het eind van de dag nog wat rond gebanjerd op de Russische markt en wat cadeautjes gekocht voor het thuisfront en voor mezelf een mouwloos T-shirt, is toch wel lekker om zo min mogelijk stof op je te hebben. En natuurlijk een cd gekocht van de meest populaire muziek hier: Prom Teang Alay. Geloof het of niet, het klinkt goed!
Voor het eten (stokbrood met, helaas iets vleesachtig, mijn maag had het er in ieder geval moeilijk mee) achter internet gekropen en het hele verhaal over de KR geschreven. En de cd geript zodat het op mijn mp3 speler staat. In het internetcafe Mariska en Anna ontmoet beide uit Rotterdam en samen een biertje gedronken en ervaringen uitgewisseld. Ik ga nu namelijk proberen om naar Houay Xai in Laos te gaan: The Gibbon experience. Dit houdt in dat een paar dagen in een treehouse woont enwel 50-60 meter boven de grond, met kabels en klimtuig kan je je dan verplaatsen. Dit lijkt mij super cool om te doen!
In het guesthouse nog voor het slapen iemand ontmoet die een aantal dagen in een klooster bij Chang Mai heeft gezeten, lijkt mij ook goed om te doen. Op zoek naar rust, overzicht en reflexie (als mijn manager dit leest zal hij misschien toch trots op me worden....).
De bus naar Kampot was goed, een veel te actieve airco zorgde ervoor dat ik niet echt mijn slaapachterstand kon inhalen. Eenmaal hieraangekomen, bleek het een rustig stadje waar ik wat rondgebanjerd heb en de activiteiten en het transport voor de komende paar geregeld. Daarnaast wat tijgerbalsem gekocht voor mijn muggebeten, schijnt te werken.
Onder weg nog wat foto's gemaakt zoals hieronder te zien.
Trouwens, voor degene die vrijdag al vrij zijn: Prettig Pasen en geniet van de vrije dagen ;)
woensdag 4 april 2007
Khmer Rouge
Op een gegeven moment was Lon Nol aan de macht in Cambodja. Deze man en zijn regering was erg corrupt, zelf was Lon Nol erg bijgelovig. Er viel dus veel op zijn manier van regeren aan te merken.
In 1970 viel Amerika en Zuid Vietnam de Vietcon aan door geheime bombardementen, die zich had terug getrokken in Cambodja. De communisten Khmer Rouge sloten zich bij deze beweging in een poging de regering van Lon Nol te ondermijnen. Van 1970 tot 1975 was het een roerige tijd van veel geweld, doden en vluchtelingen. De Amerikanen hielpen nog steeds Lon Nol om de communisten te bestrijden maar door slecht leiderschap lukte dit niet en kon de Khmer Rouge de macht overnemen. Het doel van de KR was om op zeer snelle geforceerde wijze een Maoistisch maatschappij te creeren die gedomineerd was door boeren. In deze maatschappij was dus geen ruimte voor mensen die zelf dachten. Dus Pol Pot de leider van de KR (hij had zelf wel een franse universitaire opleiding gevolgd) meende dus dat mensen er niet mochten zijn en werken gevangen genomen. De ergste 'criminelen' werden naar S21 gestuurd, deze gevangenis heb ik vanochtend gezien. In ruim drie jaar tijd zijn er ca. 15.000 mensen vermoord op meestal brute wijze en na overhoring. Er hebben een handvol mensen deze gruwelijke gevangenis overleefd. Ten tijde van de overgave werden nog 14 mensen aangetroffen die bezweken waren aan hun overhoring. Zij hebben op het terrein een persoonlijk graf gekregen.
De andere mensen die overleden werden naar de Killing Fields gebracht, iets buiten Phnom Penh. Zeg maar gerust naar de massagraven. In het begin werden her 100 mensen per dag begraven maar aan het eind van dit regime periode wel 300. Dit aantal kon men niet aan dus moesten mensen een nachtje doorbrengen daar terwijl hun handen op de rug gebonden was en ze geblindoekt waren. Dag en nacht werd er hele luide muziek van feesten gespeeld zodat het kermen van mensen niet gehoord werd.
Indien je niet direct gevangen werd gezet, werd je gedwongen tot landarbeid, zowel mannen, vrouwen als kinderen. Iedereen moest zijn stad of dorp verlaten en gezinnen, families werden uit elkaar getrokken. Dagen van 12 - 15 uur moesten de mensen maken en kregen twee keer per dag een waterige rijst substantie te eten. Dit was net voldoende om niet te sterven. Doordat de bevolking zo ondervoed was, kwam er geen verzet tegen het KR regime. Trouwens kinderen werden opgeleid om een soort spion te zijn voor de volwassen.
Er kwam een eind aan het KR regime toen in 1979 toen Vietnam Combodja aan viel. Gesteund door China wist Cambodja het nog even vol te houden. Als afleidingsmanouvre heeft China zelfs Vietnam in het noorden aangevallen. Maar na 17 dagen trok China zich terug en viel het KR regime, dat zich terugtrok in het oerwoud bij de grens van Thailand waar ze volgens sommigen nog steeds dorpen onder controle hebben. De gids van het landmijn museum zijn ouders zijn dus na de val nog het slachtoffer geworden.
Nu Cambodja bevreid was van de communisten was de elende nog niet over omdat er het laatste jaar te weinig rijst geplant was en ook in Vietnam (men was bang dat de KR deze oogsten dan ging stelen).
In ruim drie jaar zijn er ongveer 2 miljoen Cambodjanen gestorven door toedoen van hun eigen bevolking. De gevolgen zijn nog steeds zichtbaar. Een positief effect is dat Cambodjanen zeer gedreven zijn om kennis te vergaren. Studeren staat dus ook hoog aangeschreven (alle kennis moet vanaf een middeleeuwen niveau opgekrikt worden).
Pas sinds een jaar een 10 kunnen mensen de Angkor Wat bezoeken omdat het toen landmijnvrij gemaakt is.
Morgen ga ik naar Kampot waar ik twee dagen blijf en op maandag vlieg van Phnom Penh naar Bangkok naar Chang Mai. Ik heb het even gehad met bussen.
dinsdag 3 april 2007
Nog steeds in Cambodja
Maar voordat ik hier ben gekomen heb ik nog een en ander in Siem Reap gedaan. Gisteren, was het toen maandag?, eerst lekker ontbeten bij een lokale eettent maar aan de andere kant van de straat was een begrafenis aan de gang. Jemig, wat een boel lawaai kwam er constant uit die speakers. Ik kon Douglas niet eens verstaan. Dus maar snel weggegaan naar het Land Mine Museum. Dit is een provosorisch (zo goed geschreven, Stefanie?) ingericht museum dat gerund wordt door iemand die zijn leven inzet om Cambodja landmijnvrij te maken. In 2003 lager er nog ongeveer 6 miljoen landmijnen, voornamelijk bij de grens met Thailand. Ik ben dus blijkbaar door landmijnrijk gebied gereden... Op dit moment komen er nog dagelijks tientallen mensen om door een landmijn. Ongelovelijk he? In het museum werden we rondgeleid door Poiy, hij is 19 jaar oud en sinds zijn 10e heeft hij maar 1 been. Zijn ouders zijn door door Rode Khmer omgebracht en zijn zusje en broer zijn omgekomen bij de explosie waar hij zijn been is verloren. Hij heeft nu een redelijk goed leven gekregen door gids te zijn en touristen rond te leiden. En hij is niet de enige daar. Het was niet erg prettig om er te zijn maar wel leerzaam.