Around La Paz

Vandaag heb ik dus toch wat actiefs gedaan.... en wat! Weer een record gebroken! In de ochtend ben ik naar Chacaltaya (berg) gegaan en in de middag naar Valle de la luna. Oh, ja moet ook nog wat vertellen over gisteravond, misschien wordt ik wel beroemd....

Maar eerst die berg dus. Vroeg opgehaald van mijn guesthouse, probeer trouwens elke ochtend wat Spaans te leren, zo is het uiteindelijk ook met het Italiaans gelukt, maar dat terzijde. Na een busrit van 1,5 uur zijn we de berg Chacaltaya op gereden totdat we niet meer verder konden omdat we in de sneeuw reden !? Ja, in de sneeuw, dat lees je goed!
Bleek dat we bijna op 5200 m. hoogte waren dus iedereen uitstappen en te voet verder naar het restaurant (5300 m.) en daar een Mate de Coca gedronken. Dit schijnt goed voor je te zijn als je zo hoog bent, geeft je extra energie.

Ik was mijn zonnebril vergeten, nou dat doe ik nooit meer wat een helderheid!

Dus daarna weer verder naar de eerste top! En ja, als je gewoon rustig doorloopt goed ademt kom je er wel. Dus ik heb mijn record verbroken en ben dus nu op 5400m. hoogte geweest! Het was zo stil en rustig daar dat ik wel langer had willen blijven. Helaas was het mistig en gingen we niet verder naar de volgende top maar deze nemen ze me niet meer af!!!

Met de daling nam de mist af en het zicht toe, het was heel mooi ook al kan je dat niet op een foto zien dus laat maar de natuur onder de sneeuwgrens zien.Oh, ja nog wat meer aardige mensen ontmoet, vanavond zie ik ze waarschijnlijk weer voor een biertje.

Daarna weer in het kleine busje op weg naar Valle de la Luna. Dit was weer het tegenoverstelde van die ochtend: erg warm en in een vallei gelegen.
Het was wel bijzonder om dit te zien. De aarde/stenen waren vrij zacht en poreus. Door de regen kwamen er allemaal vertikale lijnen in het geheel. En dat zag er heel mooi uit. Verder nog wat uitleg gehad wat we zagen en toen weer terug naar La Paz.Heb een lekkere warme douche genomen en een bijpassend tukje. Zit dus nu in het internet cafe om al mijn foto´s op dvd te zetten.

Oh, ja, dat beroemd zijn. Gisteren na de film nog een biertje gedronken voordat ik ging slapen. Ben weer naar Sol y Luna (nederlandse eigenaar) gegaan. Een beetje met de manager zitten kletsen. Bleek dat er een cameraploeg was die voor een reisprogramma een interview met een tourist wilde opnemen. Er was in eerste instantie geen tourist dus hadden ze er eentje opgetrommeld. Maar toen was ik er dus en ik wilde wel.
Dus camera gereed gemaakt, instructie gekregen waarover ik kon praten en gaan met die banaan! In mijn beste Spanlisch uitgelegd dat ik heel blij was om hier te zijn en dat het een mooi land was en dat de mensen aardig waren enz.
Vanavond om 10uur wordt het waarschijnlijk op de nationale Boliviaanse tv uitgezonden. Dus dat ga ik dus onder andere doen vanavond. Misschien gaan ze het ook op U-tube zetten en dan krijg ik de link...

´Cueca mía´ sin palabres

Nu ik plan klaar heb en alles geregeld heb. Moet ik mijzelf maar vermaken in deze stad. Heb meestal wel een hekel aan grote steden waar ik dan alleen ben, maar ja. Als mijn plan gaat werken.... wordt dat ruimschoots goed gemaakt! Blijf maar mijn blog lezen ;)
Gisteren heb ik een beetje door de stad gebanjerd, hier en daar wat gekocht en als klap op de vuurpijl een culterele actie ondernomen. Ben naar Teatro Municipal ´Alberto Saavedra Pérez´ gegaan en heb daar de voorstelling Cuece mía gezien. Dit is een dans en toneel voorstelling met een folkorische invloed. Volgens de informatie zou er niet gesproken worden. Dus dat sprak mij wel aan want dan had ik geen achterstand tov van de overige gasten. Het dans gedeelte was inderdaad zonder worden en dus te volgen. De dansers zwaaiden met zakdoekjes (Cueca) en dat is dus typisch boliviaans. Helaas, was dat het toneel gedeelte MET woorden. Het scheen heel grappig te zijn want iedereen moest vaak en hard lachen. Het voelde net als vroeger als iedereen lachte behalve ik maar nu was het anders omdat ik het wel hoorde maar niet verstond.
Wat mij verbaasde was dat op een gegeven moment een aantal mensen uit het publiek het podium op mochten om te dansen. Bleken ze allemaal die dansen te kunnen. Ik was verbaasd, zou zo geen nederlandse volksdans kunnen dansen...
Het theater zag er mooi uit, was dan wel geen La Scala, maar ze hadden hun best gedaan. Het publiek vond ik wel bijzonder. Sommige dames waren heel mooi gekleed terwijl anderen gewoon met jeans en Nike´s aankwamen zetten. De leeftijden verschilden ook veel, mensen namen zelfs (huilende) baby´s mee en er waren ook mensen die van ouderdom een stok nodig hadden. Er waren heel weinig gringo´s, volgens mijn maar 3. En door dit gemeleerde gezeldschap vond ik het minder erg om naar het theater te gaan in mijn afritsbroek en bergschoenen;)
In deze outfit ga ik vanavond ook naar de film, maar daar is het toch donker! Was een goede film met Jack Nickelson en Morgen Freeman over dat ze beide nog maar een paar maanden te leven hadden ivm kanker. Wel zwaar maar heel goed.
Trouwens, nu kan ik ook zeggen dat ik mijn winterjas, sjaal........ en handschoenen in de bios heb gezeten. Bijzonder allemaal!

In het gebied waar ik nu bivakkeer Witchtes´ Market kan je allemaal bijgelovige dingen kopen. Je kan zelfs dode baby lama´s kopen en die kan je dan onder een hoeksteen van je nieuw te bouwenhuis begraven, schijnt geluk te geven. Laat maar weten wie er binnenkort een huis gaat bouwen, neem ik er eentje mee ;)
Vrijdag gaat mijn plan beginnen dus morgen nog wat actiefs in de omgeving doen....

Heb trouwens ontdekt dat ik ook filmpjes kan uploaden, bij Machu Picchu heb ik dit gedaan, had daar wel een tweede pc voor nodig omdat het anders helemaal slaapverwekkend voor me werd! Ben benieuwd of het goed zichtbaar is.

Entonses yo estoy a Bolivia

Ja, ik ben in Bolivia!!!! Het is nu dinsdag 26 februari en ik ben nu in La Paz (hoofdstad, 3660 m. ca. 800.000 mensen) en ben iets meer dan 3 weken aan het reizen en ik heb het gevoel dat ik nog heel veel mag beleven. Dat klopt ook want ik het nog een kleine maand te gaan ;)

Gisteravond en vanochtend ben ik heel productief geweest. Ik het mijn hele LP van Bolivia doorgenomen en een plan gemaakt voor de komende weken. Ik heb het zo gepland dat ik alle hoogtepunten te zien krijg of ga ervaren..... en dat ik daarna nog voldoende tijd heb om Chili te bezoeken. Het voelt goed om dit gedaan te hebben, nu weet ik waar ik naartoe ga en hoef ik niet meer na te denken (ik heb per slot van rekening vakantie, toch!?).

Nadat ik Puno heb verlaten ben ik met de bus, hoe kan het anders, naar Copacabana (Bolivia gegaan). Onderweg zijn we de grens overgegaan, mijn laatste soles gewisseld voor bolivianos en dus is mijn paspoort weer een paar stempels rijker.

In Copacabana is niet veel te beleven, je kan er trouwens niet eens pinnnen. Gelukkig kon ik mijn creditcard wel bolivianos ophalen, kost je wel 5% commissie maar dan heb ik tenminste geld. Na mijn lunch ben ik meteen op de boot gestapt naar Isla del Sol. Dit was een goede tip van een mede reiziger. Ik heb echt genoten van dat eiland, het was ook veel mooier dan Taquile (Peru) terwijl het in hetzelfde meer ligt.

Ik heb een hostel genomen op (bijna) het hoogste punt van het eiland. Was wel even zwoegen om met mijn volle tas nog eens 200 m. te stijgen. Maar ja, dan heb je ook wat. En wat heb je dan? Nou, een schitterend uitzicht over het eiland, meer een Peru. Het eiland deed zijn naam ook eer aan want zon was er vollop.

Dus ik heb lekker op het terras gezeten en meer had ik niet nodig! Trouwens zo´n biertje (twee maar) hakt er hard in op deze hoogte (2024 m.). Door het lezen, of juist het niet meer kunnen lezen merk ik dat ik gedronken heb. Na 1 biertje heb ik mijn boek maar opzij gelegd want ik nam toch niets meer op. Toen de zon weg was, waren er nog hele mooie wolken te zien!´s Avonds nog wat op het eiland rondgelopen en een pizza gesteld en toch vroeg naar mijn bed gegaan. Het douchen was geen pretje want die was koud en op deze hoogte is dat niet fijn. Maar ja, je wilt ook schoon zijn.

De volgende ochtend wilde ik vroeg opstaan om zonsopgang te zien. Maar ik hoefde mijn bed niet uit om te horen dat het regende, dat schijnt het hier elke ochtend te doen. Dus dacht ik, regen betekent wolken en wolken betekent nauwelijks een opgaande zon te kunnen zien, dus ben lekker in bed gebleven.

Na mijn ontbijd ben ik toch een stukje gaan klimmen, wilde toch wel het hoogste punt (4065 m.) van dit eiland bereiken. Ik kwam erachter dat het niet uitmaakt of wel of geen tas draag. Het klimmen maakt me echt ademloos. Na een tijdje moet ik echt stoppen en een paar seconden lang goed ademhalen. Je voelt dan het benauwde gevoel afnemen en je hart minder hard kloppen. En dan kan je weer verder. Het uizicht was heel mooi omdat ik alle kanten op kon kijken. In de verte zag je de witte toppen van de bergen Huayna Potosí (6088m.). Schitterend! Ook het idee dat je zo hoog bent, volgens mij ben ik nog nooit zo hoog geweest (afgezien in een vliegtuig dan).

Voordat de boot naar het vaste land vertrok, waren een heleboel mannen en vrouwen samen gekomen. De mannen gingen eerst gezellig samen een sigaret roken en cocabladeren kauwen alvoorens ze aan het werk begonnen. De mannen gingen graven en de vrouwen droegen het zand naar een andere plek. Het zag er heel saamhorig uit.

De boottocht begon lekker warm, zoveel mogelijk kleren uit en goed insmeren. Totdat er een wolkje komt en je alles weer aan kan trekken. Ik blijf het steeds zo vreemd vinden dat in een fractie van een seconde de temperatuur zo kan verschillen. Ik heb dus ook altijd warme kleren aan want je weet nooit. Onderweg nog met wat gesms´d met Nederland. In Bolivia ga ik trouwens geen simkaart kopen, heb er namelijk toch niet heel veel gebruik van gemaakt (afgezien in Cusco dan).

Na aankomst in Copacabana nog de cathedraal bezocht, echt kleurrijk!

Voordat we in La Paz aankwamen moesten we de bus uit omdat die apart op een boot over het water werd vervoerd. De passiers gingen met een apart bootje het water over, hebben ze toch weer een paar Bolivianos aan ons verdiend.

La Paz vanuit de bus.

Na een goede guesthouse (Montanes in Witches´ market) gevonden met een zeer schoon en gedeelde maar prive badkamer, heb ik een heel gezellig restaurant opgezocht en ben mijn speurtocht in de LP begonnen. Daarna nog een biertje in een cafe gedronken en salsa dansen gekeken. Wat kunnen die zuid-amerikanen toch soepel zijn. Heb me maar wat afzijdig gehouden en heb gedaan waar ik goed ik ben ;)

In mijn ooghoek zag een man allemaal vuiliszakken optrekken op zoek naar wat eetbaars. Op de weg naar huis heb ik hem wat geld gegeven want dat kon hij wel gebruiken. Bolivia is trouwens het armste land van Latijns-Amerika en als ik deze man zo zag, geloofde ik dat meteen (in Peru heb ik zulke voorvallen niet gezien).

Last day in Peru ;(

Gisteren was mijn laatste dag in Cusco! Overdag heb ik nog met Richard en Jay doorgebracht. Richard kende ik nog van The Point in Lima. Was leuk om weer een oude bekende tegen te komen. We hebben samen lekker gelunchd en daarna hebben we een massage genomen. Moet eerlijk zeggen dat de massages in Thailand beter zijn.

Savonds heb ik afgescheid genomen van de meiden, en nu echt! Maar ik Richard geintroduceerd dus wordt mijn gat (een beetje) opgevuld. Ja, was wel even wennen om weer alleen verder te gaan, ik voelde namelijk al een beetje thuis in Cusco.Vanochtend ben ik dus in Puno aangekomen, wat is het hier koud!!! Voordat de zon er is moet je echt je winterjas, truien, handschoenen, sjaal en muts opdoen om een beetje warm te blijven. Kwam wat brak aan, heb nu al twee nachten van ca. 5 uur slaap gehad.... Ingecheckt in een hotel en meteen een tour voor die dag geboekt. Dus voordat ik het wist zat ik op de boot naar Islas Flotantes van de Uros en naar islas Taquile.

Islas Flotantes zijn een groep drijvende eilanden midden in lake Titicaca. Lake Titicaca is trouwens het hoogste meer (170 x 60 km.) ter wereld boven de 2000 meter. Het ligt op een hoogte van 3820 meter boven zeeniveau. In dit meer hebben de Uros hun dorpen drijvend gemaakt. Dit hebben ze gedaan door een aantal lagen van riet te gebruiken. De onderste die ook het meest drijvende vermogen heeft zijn de wortels van het riet en daarboven komen enkele lagen van riet die loodrecht op elkaar worden gelegd. Op deze manier krijg je een drijvend geheel. Door het steeds toevoegen van nieuw riet kan dit eiland wel 25 / 30 jaar meegaan. Hun huizen hebben ze ook van riet gemaakt en ze eten zelfs ook het riet. Heb het zelf ook geproeft is fris maar met een waterig smaaktje.

Hier zie je de opbouw van de lagen met op de achtergrond de rieten huizen.

De reden waarom ze op het water wonen is niet geheel duidelijk maar een theorie is dat ze buiten de invloedsfeer van de Incas wilden leven en dus het water opgezocht hebben.

Het voelde wel een beetje raar om over het riet te lopen. Ik vond het wel erg toeristisch vooral omdat de toeristen met traditionele kleden mochten poseren voor de foto. Wel heb ik een mooi kleed (echte Alpaca) gekocht voor in mijn huis.

Daarna zijn we doorgevaren naar Isla Taquile. Dit eiland is bijzonder om zijn klederdracht en dat de mannen zelf ook breien. Bijvoorbeeld hun muts. Als een man een voornamelijk rode muts op heeft betekent dit dat hij getrouwd is. Is de muts half wit half rood dan is hij nog vrijgezel.

Op zich was het uitzicht mooi vanaf het eiland maar ik vond het niet super bijzonder. Heb nog wat fotos gemaakt voordat we weer terugvoeren. Lekker op het dek in de zon, nu was het wel lekker warm, in slaap gevallen en uiteindelijk weer in Puno aangekomen. En niet geheel zonder verbazing weer een carnavals optocht gezien. Wat mij hier opviel is dat de kleuren die ze gebruiken veel meer fluoriserden zijn dan in de andere steden.

Ik heb besloten om morgen weer weg te gaan uit Puno, volgens mij heb ik het meeste hier wel gezien en doordat ik toch vrij lang in Cusco ben gebleven wil ik die tijd wat inhalen. Niet dat ik haast heb, ben nu precies 3 weken onderweg, maar ik zou graag ook Chili willen aandoen.

Dus morgen ben ik in Bolivia en begint er weer een nieuw avontuur!!!!

Paro a Cusco

Vanavond neem ik de nachtbus naar Puno, Cusco heb ik nu wel gezien. Gelukkig dat mijn bus vertrekt omdat er vandaag en morgen een algehele staking in Cusco is. Deze regio is namlijk boos op de centrale regering over de invoering van een nieuwe wet. Deze wet zal het mogelijk maken dat buitenlandse (voornamelijk Amerikaanse) inversteerders percelen naast of op archeologisch belangrijke gronden mogen bebouwen. Ze zouden dan naast Inca sites zoals Macchu Picchu een hotel bouwen. Dit houdt dan in de archeolische waardevolle grond wordt geroerd en dat de touristen niet meer in het dichtsbijzijnde (volgens mij klopt dit woord niet maar er zit helaas geen spellingschecker op deze site ;) ) dorp bevinden en dus daar ook geen geld uit geven. De opbrengsten gaan dan vervolgens weer naar de buitenlandse inversteerders toe.
Omdat Cusco de regio is die al behoorlijk rijk is vergeleken met andere regios, zitten zij niet met name niet wachten om deze wet.
Morgen in Puno typ ik verder omdat ik nu ga eten....en zal dan ook foto´s van de demonstraties laten zien en mijn persoonlijke ervaringen weergeven. Chau!

Nou ik zit dus nog mooi in Cusco. Hadden we me z´n allen lekker gegeten en daarna afscheid genomen. Kom ik aan bij het busstation....geen enkele actie! De bussen stonden achter het hek en dat was op slot. Ik heb het een kwartiertje aangekeken (in de regen hmmmm ;( ) en heb toen maar weer een taxi terug genomen. Gelukkig trof ik iedereen daar nog aan dus ik zag wel verbaasde gezichten. Heb mezelf weer in mijn oude hostel in geschreven, tas gedumpt en hen opgezocht. We zijn uiteindelijk naar de Roots (hoe orgineel kunnen namen zijn) en daar een leuke avond gehad. Totdat Julia zich in een keer heel slecht voelde, ze zag zelfs groen. Waarschijnlijk had iemand een pilletje in haar drankje gedaan. Het schijnt dat je peruaanse gozers niet echt kan vertrouwen.... We hebben Julia maar thuis gebracht en ben toen maar lekker mijn bedje gaan opzoeken.
Vanochtend was ik er vroeg uit en zit nu in het internet cafe. Gisteren had het gevoel dat ik homeless was, gelukkig heb ik dat vandaag niet, heb gewoon mijn kamer aangehouden en kan dus terug wanneer ik wil. Vanavond gaat mijn bus wel dus heb ik maar 1 dag vertraging.
Vandaag is namelijk de laatste dag van de staking. Het is weer een hele optocht met trommels, banieren, fluiten en zingen. Er was ook een autoband in de hens gestoken maar dat zag er op de foto spectaculairder uit dan in het echt. De mensen zijn echt heel betrokken. En ik kan ze heel goed begrijpen!

Je merkt wel dat het deze paro het dagelijkse leven beinvloed. Gisteren had ik ontbeten bij Buen Pastor (de opbrengst gaat naar verwaardeloosde meisjes ofzo). Nadat ik gegeten had, was de deur gesloten dus kon niet naar buiten. Bleek dat er mensen rondlopen die met stokken gaan slaan als ze een winkel zien die open is. Er wordt van je verwacht dat je eensgezind mee doet. Ik heb deze mensen zelf niet gezien. Dus werd ik via de achteruitgang weer op straat gezet.
Het is ook niet toegestaan om met taxi´s te rijden dus de Plaza is lekker rustig. Ik zag wel een man op een moter langs de Plaza rijden en hij werd geslagen door omstanders, zijn helm werd afgepakt en naar hem toe gegooid. De politie greep meteen in en heeft wat slagen uitgedeeld!
Ook zag ik een man een taxi schoppen omdat hij te dicht bij de demonstratie kwam. Die middag heb ik nog wat souveniers gekocht en toen werd ook de deur dichtgedaan en werd er hard op gebonkt. Verder gebeurde er niets.
Ik ben niet helemaal niet bang, de sfeer is niet onprettig en er is genoeg politie om meteen in te grijpen. Zolang ik geen gekke dingen doe, zal ik ook niet opvallen. Vanachtend was mijn reisbureau dicht (zit aan de Plaza) maar ik klopte op de deur en werd gewoon toegelaten. Eigenlijk gaat het gewone leven gewoon door en moet je alleen weten wat je wil. Restaurants en cafes zijn ook gesloten maar als je wil kom je gewoon binnen.

Het is trouwens de laatste paar dagen wel kouder geworden, loop met twee truien aan en heb een sjaal en muts gekocht. Vooral als de zon niet schijnt daalt de temperatuur heel erg snel. Mijn huid is ook heel droog dus blijf aan smeren met gezichtscreme, lijk wel een vrouw....

Carlos el caballo

Op de terugweg van Machu Picchu zijn we eerst een stukje met de trein gegaan en toen met een busje. Totdat de motor ermee ophield. Na een half uur dit te hebben aangezien, hebben we een auto aangehouden en zijn we liftend naar Cusco. Dit was de eerste keer in mijn leven dat ik heb gelift en het ging goed. Had alleen een houten kont en mijn benen waren stram omdat we in de achterbak zaten maar het constant luisteren de cd Panflute Classical Volume 3 deed ons goed.

De volgende dag zijn Joe en ik naar de kapper geweest. Ik heb lekker een scheerbeurt genomen. Dat vind ik zo lekker! Het was helaas niet beter dan India maar met mijn Gilette krijg ik in de verste verte niet zulke zachte wangetje.

aarna zijn we een aantal archeologische sites wezen bezoeken enwel te paard!!!! Dit was super zo in de natuur te zijn, het was er zo stil, heerlijk. Ik kreeg de leider van alle paarden! Heb hem Carlos genoemd want zijn echt naam vond ik niet zo bij hem passen (Girason en dit betekent zonnebloem). Het lukte me zelfs om hem af toe te laten rennen!

We hebben naast de sites ook wat grotten gezien voorlamelijk hadden die een rituele aard.

s´Avonds zijn we met z´n allen wezen eten in een restaurant waar het geld voor een goed doel bestemd is. Ze steunen er projecten om straatkinderen van de straat te krijgen ermee. Toen ik binnenkwam moest ik wel lachen omdat het helemaal niet uitzag als een restaurant maar als een kinderwinkel. De menu kaart hadden ze gemaakt van stripboeken voor de kleintjes. Dus op de ene pagina stond wat je kon bestellen en op de volgende pagina werd een verhaaltje vertelt.

Na het eten heb ik afscheid genomen van Joe en Luciano en toen was El grupo Juchy Watho helemaal uit elkaar gevallen. Waarschijnlijk zie ik Joe wel weer omdat dat we dezelfde route reizen.

Oh, ja was nog wel lachen. Na het eten zijn we beneden gaan zitten omdat het te warm boven was (we zaten boven de keuken). Ik ontdekte dat ze allemaan gekke hoeden hadden. Dus daar moesten we wat mee ;)

Daarna nog wat free drinks genomen en toen lekker naar bed. Vandaag ben ik dus mijn blog aan het bijwerken en ga zo wat eten en wat dingen bekijken en mijn volgende stap naar Puno regelen.

Machu Picchu the lost city of the incas

Machu Picchu is echt schitterend! Het is door de inca in 1450 gebouwd en 100 jaar later alweer verlaten. Dit is de tijd geweest dat de spanjaarden zuid-amerika gingen koloniseren. De stad is in de vergetelheid geraakt en pas in het begin van de 20e eeuw ontdekt. Het is nu een van de 7 wereld wonders. Het is nu de beste bekende inca plek maar ook waarvan men het minste weet.

Ik vond het heel bijzonder om hier rond te lopen. De inca hebben zulke inginieuze dingen gemaakt. De manier hoe de stad is gebouwd, zo hoog in de bergen is super slim want het is bijna niet te overvallen. Ok, het kost veel moeite om alle materialen zo hoog te krijgen. De incas hadden al een systeem van belasting betalen, niet in geld maar in arbeid. Een maand per jaar stond je in dienst van de overheid. De overheid zorgde er wel voor dat je een goede tijd had want er was voldoende eten, drinken en muziek. Dus eingelijk was het helemaal niet zo erg om voor de overheid te werken. Op de een of andere manier is het imago om voor de overheid te werken toch wat minder geworden....

Al het goud en zilver wat er in deze hoofdstad aanwezig was, is door de Inca´s zelf verwijderd en het schijnt dat dit ergens in het oerwoud is verstopt. Tot nu toe heeft niemand het weten te vinden.

Er woonden zo´n 500 mensen en was ruimte voor heel veel gasten (volgens mij zei de gids 1000 mensen maar weet het niet zeker meer). 60% van de stad is bebouwd en 40% werd gebruikt voor landbouw op de typische sawahs.

Naast de berg waar Machu Picchu is gemaakt ligt de berg Huayna Picchu. Per dag mogen er maar 400 mensen deze berg op en dat is dus gelukt. Was wel weer een klim maar ja, daar ben ik inmiddels wel aan gewend. Het uitzicht op de stad is echt schitterend. Het voelt ook bijzonder om zo hoog in de bergen te zijn, een beetje suprieur. Dus ik kan wel begrijpen waarom ze deze plek hebben gekozen om deze stad te maken.

Trouwens links op de foto zie je een zigzag weg, dit is de autoweg naar Macchu Picchu. Wij hebben dus dit pad niet genomen maar zijn loodrecht omhoog gelopen en weer gedaald!

Samen met Joe hebben we nog de Inca brug gezien, ook slim gemaakt want je kan de planken gewoon weghalen en dan kan niemand van die kant de stad benaderen.

Op de terugweg werden we verwelkomd door lama´s dus het is me gelukt om de klassieke foto te maken.

Wil je meer weten over Machu Picchu dan kan je natuurlijk ook op Wikipedia kijken.

Hier onder staat trouwens een filmpje!!! Blijkt ook te kunnen met Spotblog.

Inka Jungle con grupo Juchy Watho

Donderdag ben ik begonnen met de Inka Jungle. Ik kon niet de orginele Inka Trail doen omdat de maand februari die gesloten is voor onderhoud. Aangezien ik niet wilde wachten tot maart en dan weer terugkomen, heb ik dus voor een alternatief gekozen. Het ging mij er ook meer om op een actieve manier naar Machu Picchu te gaan.

DAG 1

Goed, dus ik werd opgehaald van mijn hostel, deze is trouwens goed met een heel mooi uitzicht op de Plaza, bleek dat ik door mijn wekker heen was geslapen. Gezien de hoeveelheid alcohol die nog in mijn bloed zat, was dat ook niet zo verwonderlijk. Op deze hoogte ca. 3300 m hakt het er trouwens wel harder in.

Pas toen we uit de bus stapten was ik weer mens, net op tijd dus. En toen begon het! YES. In ongeveer 5 uur zijn met de mountainbike 2,5 km naar beneden gereden. De omgeving (Canon Lucumayo) waar we in reden was schitterend! Tot nu toe had ik alleen maar woestijn gezien maar nu had ik ontdekt dat het ook een heel groen land kan zijn.

Het fietsen was niet zo zwaar ik moest alleen goed opletten dat ik niet te hard ging, want de fietsen waren niet zo goed en de weg zat ook vol gaten en kuilen. Samen met Joe, de enige van onze groep die engels spreekt, hebben de afdaling gemaakt. Ik noemde deze weg de Butterfly-road want er waren heel veel vlinders. Vaak zaten in een groep op de weg, niet erg slim trouwens want de auto´s reden er gewoon overheen....Uiteindelijk kwamen we in Santa Maria aan en daar gingen we met z´n allen (11 mensen van verschillende landen: Peru, Chill, Argentinie en Engeland) naar onze hostel en namen we een wel gewaardeerde maak ook koude ;( douche. We hebben gezellig met z´n allen gegeten en hebben ook een introductie rondje gedaan. Dus ik ook in mijn beste spaans mezelf voorgesteld, dit ging goed. Onze gids Holger had ook een speciale naam voor onze groep bedacht: grupo Juchy Watho dit is Quechua (locale taal) voor varkens touw of iemand die veel vrouwen heeft. Precies weten we het niet maar mensen die wisten wat het betekende moesten wel steeds lachen als we dit woord zeiden. Na het eten bij de hostel gezellig met z´n allen gepraat en ik moet zeggen dat ik heel blij was om met zulke leuke mensen in de groep te zitten.

Wat wel minder was, is dat er in de bergen sandflies zijn. Ik dacht dat die alleen maar in Nieuw Zeeland waren, maar niets is minder waar. Ze zijn hier dus ook! Op dit moment, 5 dagen later, kan ik nog steeds mijn armen, benen en gezicht krabben. Het schijnt dat er nog weinig sandflies waren, hmmmm. We zullen wel zien wat we tegen komen, erger dan hoe mijn benen er in Nieuw Zeeland uitzagen kan toch niet.

DAG 2

De volgende dag hebben we ongeveer 25 km. gelopen. Bepaalde stukken was wel zwaar omdat het klimmen en dalen is. Het grootste gedeelte hebben we ook orginele eeuwenoude Inka treks gelopen.

Het land (tropisch) is hier heel vruchtbaar, onderweg zijn we veel verschillen fruit enzo tegen gekomen zoals: bananen, koffie, advacdo, mango, coca, soort Jackfruits, sinasappels, limoen, citroen en cacao. Er was ook een vrucht die een afwerende werking hadden voor de sandflies, dus onze gids heeft dat spul op onze gezicht gesmeerd. We leken net indianen die op oorlogspad waren;)

Dit is een cacaoboom vrucht en het smaakte als een lichee maar het gaat om het zaadje.

Bij een soort restaurantje hebben we een pauze (descanso in het spaans) gehad. Lekker even bijkomen in de hangmatten. Doordat ik geen dagrugzak had, heb ik mijn grote rugtas meegenomen en dat gaat prima alleen stop je er meer dingen in dan dat je nodig hebt. Dus ik had het mezelf niet te makkelijk gemaakt. Ondanks dat, was ik degene die geen spierpijn in al die dagen gehad heb.

Nog een leuk detail, heb een kopje koffie genomen. Dit vond ik wel leuk omdat de koffiebonen een meter verderop groeiden. Deze koffie was echt heerlijk, heb zelden zulke zachte koffie gedronken.

Vamos! Weer op weg naar de volgende plek waar we lunch kregen. Ik kon al merken dat we meer een groep werden. Het was ook heel goed voor mijn spaans want ik moest wel en Joe vond het leuk om mij te helpen als personal teacher. Dus onder het lopen heb ik heel veel spaanse woorden geleerd. Nog bedankt Joe!
In het huis waar onze lunch gemaakt werd, liepen er vrijelijk cavia´s rond. Deze waren niet bedoeld als eten maar als huisdier.


Gelukkig kwam er ook een einde aan het lopen maar voordat dat het geval was moesten we eerst de rivier nog over. Dit ging niet met een brug maar met een kabelbaan! Er was een sterke staalkabel gespannen naar beide oevers en aan die kabel hing een bakje en twee lange touwen (naar elke oever een). Er pasten met moeite drie mensen in het bakje. Het was wel spectaculair om zo over de rivier te glijden. Na al mijn zips in Laos gedaan te hebben was deze natuurlijk een piece of cake;)

Het goede was dat aan de andere kant een hot spring was. Op de een of andere manier waren de rotsen warm en zorgen ervoor dat het koude bergwater opgewarmd werd. Dit was heerlijk om na zo´n dag zwoegen al dat zweet en stof kwijt te raken.Het uitzicht was ook schitterend! Lig je daar lekker in het warme water en heb je alleen maar hoge en groene bergen om je heen. Met nog een ondergaande zon erbij was het perfect. We zijn gebleven totdat het donker was en toen met het busje naar Santa Teresa om daar te eten en te slapen.


DAG 3
Dit was weer een dag lopen, km of 9 maar wel makkelijker omdat we voornamelijk op de verharde weg of op de treinrails liepen. Onderweg hebben we veel gezien. Men had een gat in de berg gemaakt zodat daar water uit kon lopen en dit was nodig voor het opwekken van electriciteit.
Onze lunch was ook bijzonder, we hebben namelijk gegeten bij een forel kwekerij (volgens mij waren het forellen maar misschien zit ik er ook wel naast). Na veel moeite zijn er een aantal vissen gevangen en die zijn voor onze groep gereed gemaakt. Gelukkig hadden ze voor mij iets lekkers gemaakt waar geen beesten in zaten. Het toetje was ik. De sandflies hebben me die dag goed te pakken gehad.
Na wat regendruppels opgevangen te hebben zijn we in Aquas Calientes aangekomen. Dit is het stadje dat het dichts bij Machu Picchu (MP) ligt en de meeste mensen hier een nacht blijven om de volgende dag naar MP te gaan. Na wat opgefrist te zijn, hebben we het stadje verkend en gezellig een wel verdiend biertje gedronken.DAG 4
Deze dag zijn we vroeg opgestaan 4 uur om de klim naar Machu Picchu te maken. Dit was wel heftig omdat het voetpad stijl omhoog liep en een hoogte verschil van 500 meter had. Mijn zware tas had ik achter gelaten in het stadje dus dat hielp veel.
De beloning was er ook want waren aangekomen bij Machu Picchu! (lees verder bij Macchu Picchu).