To kill a day @ Volcán Poás

Na Cahuita verlaten te hebben en hiermee ook echt definitief afscheid genomen van Shelley en Graham, ben ik op weg gegaan naar de laatste bestemming van mijn reis: Alajuela. Over deze stad kan ik weinig zeggen, vooral omdat het bijna Pasen is en deze stad zo goed als uitgestorven was. Donderdag was er nauwelijks een winkel open én bleek later is het niet toegestaan om alcohol te kopen/drinken. In de hostel kon je gelukkig nog wel bier komen maar dat was plotseling 50% duurder geworden.

 

De laatste dag ben ik met een aantal Duitsers naar Volcán Poás gegaan. Deze vulkaan is nog steeds actief waarbij het wel mogelijk is om in de krater te kijken. Als de mist die vanuit de krater opstijgt dat tenminste mogelijk maakt.

Verrassend genoeg (not) was alles goed bereikbaar en had ik weer het idee dat het een toeristische trekpleister was dan een avontuurlijk vulkaan beklimming. In Costa Rica heb ik ook het idee dat ik op vakantie ben in plaats van op reis. Het is allemaal te makkelijk en te westers/modern. Maar het was een goede activiteit om mijn laatste dag te killen. 

Op de terugweg maar gezamenlijk een taxi genomen omdat de bus er lang over doet en we waarschijnlijk weer moesten staan. Wat wel fijn was dat om ons heen allemaal landbouw gronden waren waar koffie en een heleboel verschillende soorten fruit werd geteeld. Heerlijk een verse bakje aardbeien langs de weg gekocht;-)

 

’s Avonds op het dakterras gezeten met uitzicht op San Jose met een biertje en goed gezelschap. Vannacht weer opgestaan om op tijd op het vliegveld te zijn waar mijn terugreis (helaas) echt vorm kreeg. Zit nu in het vliegtuig naar Houston om daar de transfer naar Amsterdam te nemen. Gelukkig is het in NL mooi weer en warm zodat de overgang niet groot is en weer in een korte broek kan lopen. Was wel gek om vannacht en lange broek aan te doen en een trui. Vond het een goed teken dat ik dat niet meer gewend was.

Vind het wel weer fijn om naar huis te gaan, het werken daar gelaten natuurlijk ;-), om mijn familie en vrienden weer te zien en te horen wat er allemaal is gebeurt tijdens mijn afwezigheid. Gelukkig het Pasen en kan ik mijn vakantie nog een paar dagen voortzetten en iedereen weer zien en de cadeautjes geven. En als ik land wordt ik weer door J opgehaald ;-)

Relaxing Cahuita

 

 

Toen ik in Cahuita aankwam verbaasde ik mij over de rust of beter gezegd het dorp leek wel uitgestorven. Miss dat het aan de zondag lag maar er was bijna niemand buiten. Vond het wel vreemd maar inmiddels is het iets drukker geworden en vind het een prettige plaats. Het maken van plannen en toch weer wijzigen heeft er voor gezorgd dat ik toch nog wat langer ben gebleven. 

 

Eigenlijk wilde ik vandaag naar Puerto Viejo de Talamanca maar daar heb ik toch vanaf gezien. De reden dat ik daar naartoe wilde gaan, was dat je er kon duiken. Vanochtend ben ik hier gaan snorkelen en was toch enigszins teleurgesteld. Ok ik wat vissen gezien maar het (koraal)rif stelde niet zoveel voor. Zat me ook te bedenken dat ik mogelijk al verwend ben geraakt doordat ik al op zoveel plaatsen heb gesnorkeld en (beter) vergelijkingsmateriaal heb gezien. Een paar kilometer verderop zou het er echt niet heel veel beter op worden om er te gaan duiken. Daar komt nog bij dat dit plaatsje echt toeristisch is, Starbucks achtige taferelen èn er zijn zandvliegen. Mijn beslissing was snel gemaakt. Blijf lekker nog een nachtje en ga dan morgen naar Alajuela, mijn laatste plaats hier in Costa Rica :-( Het voelt wel goed om na vier weken weer naar NL te gaan. De laatste paar dagen zal ik hier nog genieten en dan is het goed om weer in het vliegtuig te stappen.

Hier in Cahuita heb ik veel gedaan. Na aankomst uit Quepos had ik teveel energie over en ben dus maar lekker gaan hardlopen, alweer 1 uur 10 in de benen. Daarna lekker gegeten en tot mijn verbazing miezerde het een beetje en had ik het zelfs een beetje koud. Wist niet meer zo hoe dat voelde.

De volgende dag wilde ik gaan snorkelen maar daar was ik al te laat voor dus ben op zoek gegaan waar ik kon surfen en daar heb ik mij ’s middags mee vermaakt. Het ging niet heel erg goed maar de golven waar ook niet echt krachtig. Op weg naar een leuk restaurant kom ik plotseling Shelley en Graham weer tegen. Ze waren net aangekomen en op zoek naar een slaapplaats. Het was alweer 2,5 week geleden dat ik hen gezien had, we waren toen in Honduras. Gezellige avond met hen gehad èn bezoek gehad van een luiaard. Deze klom heel rustig over de electriciteitsdraden.

 

Vanochtend dus nog wel gesnorkeld en een grote (pijlstaart?)rog gezien. Die beesten zijn helemaal niet bang voor de boot. Bij het strand zwom ook heel relaxed een kleinere rog langs. Had geen zin om door het park terug te gaan dus ben lekker met de speedboot gegaan. Veel beter! Om daarna nog de laatste zonnestralen te pakken hier in Cahuita en toe op de achtergrond de brulapen nog gehoord.

Oh, ja toch ook nog maar ff naar de kapper gegaan. Volgens mij het ik mijn haar nog nooit zo kort gehad. Miss had dan ook niet naar een hair-artist moeten gaan :-)

Parque Nacional Manuel Antonio

De laatste tijd veel dieren gezien. Toen we met de speedboot Montezuma verlieten, zagen een paar dolfijnen en een reuze schildpad. Helaas heb ik ze niet kunnen fotograferen. De reis naar Quepos ging verder goed en snel (mag ook wel een keer) het enige wat minder was is dat ik mijn net gewassen kleren in de hostal het laten liggen ;-( In ieder geval laat ik schone sporen na ;-)

De reden dat ik naar Quepos ben gegaan, is dat ik naar Parque Nacional Manuel Antonio wilde gaan. Van verschillende mensen had ik gehoord dat het een mooi park is. Dus vanochtend was het zover! Vroeg opgestaan om nog redelijk op tijd in het park te zijn om vervolgens daar een gids te in de arm te nemen. Daar was ik wel heel blij mee omdat hij veel vertelde en hij zag heel veel. Daarbij kwam dat hij een goede verrekijker had waarmee je alles mooi kon zien èn foto’s maken. Mijn kleine camera kon gewoon voor het oog houden en zo foto’s maken, het automatisch scherpstellen ging zelfs goed!

Ondanks het tijdstip toch veel gezien, zie ook hieronder. Een paar high lights:

De toekan, deze vogel zie blijkbaar niet vaak, een Boa Constrictor, een aantal luiaards, een hagedis die aan het vervellen was, een soort cameleon, Iguana’s.

Het was een mooi park maar had er toch meer van verwacht. Er waren heel veel toeristen en weinig wildernis omdat we op de brede paden moesten blijven.

 

 

 

 

 

s’ Middags lekker aan het zwembad gelegen en wat gelezen. Wel een relaxte hostel. Morgenvroeg heb ik weer vroeg de bus om toch weer naar de Caribische kust te gaan… en zal de Pacific verlaten.

I need more muscles!

Het heeft me bijna 14 uur gekost om van San Juan del Sur naar Montezuma, Costa Rica te komen maar heb het gered. Dit was de eerste keer dat ik zelfstandig de grens ben overgestoken en dat was wel ff wennen. Had al moeite met het vinden van de grenskantoren maar heb de stempels weer gekregen. Nog wel een vreemd voorval van een man die naar me toe kwam in Niemandsland met een verhaal dat zijn camera en credit card in Nicaragua gestolen en dat hij naar San Jose moest om verder af te handelen. Liet zomaar zijn ID en paspoort zien, raar dacht ik. Toen vertelde hij mij nog meer maar begreep het niet echt maar wat ik wel begreep is of ik zijn heuptasje wilde vasthouden. Heb maar vriendelijk nee gezegd.

Gelukkig had ik nog genoeg geld om te wisselen om een buskaartje te kopen. Van wat ik over had, kon ik niet eens een toiletbezoek van betalen. Eenmaal aangekomen in Puntarenas de ferry genomen naar Paquera. Mooie tocht met zonsondergang met schiereiland Nicoya op de achtergrond!

In Montezuma snel een plek gekozen om te slapen, dacht wel een goeie plek te hebben gevonden aan het strand maar toen ik bed lag, lag alleen maar op de planken, zo dun was het matras. Eén nacht was genoeg!

De volgende dag eerst naar een betere hostal gegaan en lekker gechilled in de hangmat, fles water en heerlijke sappige mango gehaald en meer niet. Daarna toch maar wat actiefs gedaan en de naar de waterfall, schijnt dat het de mooiste van Costa Rica is. 

 

Toen ik terugkwam bij de hostal stond ik nog ff te praten met een kamergenoot en toen voelde ik wat op mijn been lopen, keek en toen zag ik deze baby gekko.

Er was nog tijd genoeg om te gaan hardlopen dus ben ik naar Playa Grande gegaan. Dit het strand waar ik de volgende dag zou gaan surfen en nu kon al mooi kijken hoe ik daar kon komen. Het surfen daar was mooi! Veel groter strand dan waar ik eerder was. Had wel een klein board (7,6) en dat heb ik wel gemerkt! Had veel grotere golven nodig en zoals ik bij terugkomst iemand uitlegde: I need more muscles! Op een gegeven moment begon het low tide te worden en was ik nog de enige in het water! Heerlijk!

Oh, ja deze vogel, denk een of andere herron stond naast me bij de hostal toen ik in mijn hangmat lag.

Surfing, surfing and more surfing

Wat is het toch lekker om in een mooi baai (Remanso) met dat daarboven een strak blauwe lucht jouw golf te pakken! Het is erg vermoeiend maar o zo verslavend. Het begon drie dagen geleden…

Ik had me opgegeven voor een middag golfsurf les. Het zou mijn tweede les, bij de vorige was het me niet gelukt om op mijn board te blijven staan dus was benieuwd hoe ik het er deze keer zou afbrengen.

Samen met een Frans meisje waren wij de enigen die les hadden en dat was wel fijn omdat ik veel aandacht èn tips kreeg. De teacher was Alfredo Nuñez zeer goed en om een goed karma te houden gaf hij maar één les, zijn volgende les kan je pas na 3-5 jaar krijgen (in het begin vond ik dat wel een beetje vreemd maar hij leerde je het goed aan waardoor je zelf verder kon oefenen)! Hij verteelde dat hij de techniek heel belangrijk vond en dat was te merken. Hij legde alles uit hoe het board werkt, waar je je neus moest houden, hoe je moest opstaan en hoe je moest staan etc. Na een uur in de brandende zon naar hem geluisterd, mochten we eindelijk het water in. En na 3 of 4 golven stond ik inderdaad! Cool! Voelde goed!

De rest van de middag ben ik in het water geweest en na nog een paar kleine tips van Alfredo ging het nog beter. Tot de bijna onder ging had ik gesurft. En de volgende dag ben ik weer gegaan. Was wel even wennen omdat ik een kleiner board had gekregen maar de aanhouder wint dus kreeg dit board ook onder de knie. Aan het eind van de middag nog een heel klein board (7,6) geprobeerd maar dat nog ff een stapje te ver.

Na ruim 10 uur geslapen te hebben, ja het is erg vermoeiend, had ook 5 uur achter elkaar gesurft, me weer op gegeven voor een nieuwe surf middag. En dat ging ook weer goed ondanks dat ik weer een kleiner board had gekregen. In 3 dagen ben ik van 9,6 naar 9,0 naar 8,4 feet gegaan. Vandaag heb ik ook echte grote golven genomen en niet de rommelde golven die in het filmpje te zien was (dat was namelijk dag 2). Daar kwam ook bij dat ik onder de wondjes zat. Alle huid van mijn vingertoppen was gewoon weggeschuurd (hoezo softtop?) en plekken op mijn armen, benen en voet. Heel toevallig bood iemand haar hardloophandschoenen aan die heb ik gretig geaccepteerd dus vandaag ging ik minder pijnloos de zee weer uit. Kwam ook omdat ik nu een normaal board had gebruikt. Eigenlijk vond ik wel fijn dat Alfredo zei dat ik veel progress had gemaakt. Op de eerste dag vertelde hij mij dat het wel een jaar zou duren voordat ik echte golven kon nemen en dat lukte mij al op dag 3 ;-)

Ben nu ook wel weer lekker moe en ben ook een beetje verbrand ondanks factor 30. Ga zo lekker slapen en dan morgen op naar Costa Rica.

Amicos de Meco

Vandaag weer wat meters gemaakt! Het was tijd om dit eiland, zoals het in de LP staat: ‘Ometepe is the place that belongs in fairytails or fantasy novels…’, te verlaten. Ik heb niet alles kunnen doen wat mogelijk was maar het was goed zo.

Stond op tijd langs de weg om de bus, ja die chickenbus weer, te kunnen nemen.

Duurde wel weer lang. Tot dat ik een zwaar geluid hoorde, ik blij omdat ik graag de boot wilde halen. Bleek dit niet de bus te zijn maar een busje met een laadklep vol werkmannen van Meco. Bleek dit busje af te remmen en één van de mannen wenkte mij dat ik wel mee kon. Dit ging aanzienlijk sneller en was lekker in de open lucht en ze wilden mijn geld niet aannemen. Goed geregeld!

Ze vertelden mij dat ze bezig zijn om een vliegveld te maken op het eiland. Voor de snelheid en toerisme lijkt met die goed maar voor de impact daarvan op de natuur, weet ik zo net nog niet. Ze konden beter en harder aan de verharden van de mainroad bezig zijn, dacht ik bij mijzelf.

Lekker genoten de overtocht, zaten dezelfde mannen ook op deze boot. Natuurlijk vriendelijk geknikt en thumps up gebaren gemaakt ;-) Toen we aan land kwamen, toch maar ff de stoute schoenen aangetrokken en gevraagd of zie niet ook toevallig naar Rivas gingen. Tuurlijk, klim er maar weer in! Weer scheutig met glimlachen gestrooid! En moest natuurlijk een foto van het hele gezelschap maken. Amicos de Meco muchas grazias.

Toch maar een taxi naar San Juan del Sur genomen, had geen zin om lang in die hitte te staan wachten op de bus. Wel grappig, door aan een paar draadjes te friemelen, wist de chauffeur de ramen te openen.

Eenmaal in San Juan del Sur bij een hostal ingechekt en aan het eind van de middag heerlijk op het strand in de baai hard gelopen. Met een ondergaande zon naast mij. Wel zwaar trouwens op zand lopen maar als beloning heb ik mezelf op een lekker maaltijd getrakteerd.

Amazing nature @ Rio Istiam

Gisteren weer een bijzondere dag beleefd! Met hoogte- en laagte punten, ja reizen gaat niet altijd over rozen.

Het plan was om te gaan kayakken in de Rio Istiam dit is de rivier die het eiland Ometepe door midden splits. Bij de receptie navraag gedaan hoe ik dit allemaal kan regelen. Was vrij eenvoudig, neem de bus naar Merida en dan kan je bij hotel of hostal een kayak huren eventueel met gids en dan gaan! Zo gezegd zo gedaan. Hmmm, de werkelijkheid was toch ff wat anders.

De bus, chickenbus, kwam inderdaad en reed eerst naar het andere kant van het eiland. Stopte en ging pas 3 kwartier weer verder. Schiet niet echt op maar kon intussen wat in dit stadje rondlopen en wat Petroglyphs bekijken. Dit blijken hele oude in steen weergegeven afbeeldingen of beelden te zijn. Geschat wordt dat ze 3000 jaar oud zijn maar wat ze precies betekenen is niet helemaal bekend. Met name rond Vulcán Maderas zijn er veel te zien.

 De bus vertrok weer dus dat was goed. Maar na 20 minuten ofzo hield de verharde weg gewoon op. Op zich niet heel erg waar het dat de bus stapvoets moest rijden omdat de weg echt heel slecht was! Kreeg al kriebels om dit projectje te gaan oppakken. Hoe dan ook, 3 uur later eindelijk op de plaats van bestemming terwijl mijn inschatting een uurtje zou zijn. Baalde wel, zonde van mijn tijd. Dacht er nog aan om meteen de bus terug te nemen maar ja die doet er ook weer 3 uur over en de eerste bus zou ook pas over 3 uur vertrekken. Had ook een skype afspraak staan en dat wilde ik wel door laten gaan dus ging op zoek naar een plek met internet. Was er dus niet. Met de eigenaar van de guesthouse gesproken en besloten toch maar te gaan kayakken, de nacht hier ook doorbrengen en dan de eerste bus terug nemen. Had nog gevraagd om mijn hostel te bellen dat ik niet kwam die avond en of ze mijn kostbare spullen meteen ff konden veiligstellen. Kregen ze gewoonweg geen contact met mijn hostal. In wat voor een uithoek was ik nu weer beland.

Dan maar gaan kayakken om wat te doen. Eerst 3 kwartier erheen kayakken. Kan dat niet sneller? Maar toen kwam ik bij de Rio en er daalde meteen een rust over mij heen. In wat voor een wereld was ik nu weer terecht gekomen. Een serene rust dat alleen verstoord werd door een kakofonie van vogel geluiden. De rivier bleek namelijk meer een moeras te zijn dan een rivier. Mooi! Het echt genoten van alles wat ik daar zag. Veel vogels: Tiger-Heron (maken een onwijs lawaai), gieren, White-throated Magpie-Jay (soort ekster), greategret (de witte vogel op de foto), kleine kleurrijke teveel om op te noemen. Het is trouwens ook heel bijzonder omdat in het meer van Nicaragua de enige zoetwater haai leeft. Waarschijnlijk is hij oorspronkelijk via Rio San Juan vanuit het Caribische gebied het meer in getrokken. Helaas/gelukkig komt deze haai niet meer zoveel voor in het meer.

 Na heerlijk de rio op en neer rustig afgepeddeld toch maar weer terug gegaan en daarbij werd ik getrakteerd op een hele mooie zonsondergang. Ja, het kostte allemaal wat moeite om hier te komen maar het was het meer dan waard.

 Bij aankomst naar wat vrienden van mijn gids gegaan om te vragen of zij nog behoefte hadden om een zakcentje te verdienen om mij terug te brengen. Ok, was geen goedkoop ritje maar comfortabeler en sneller dan in deze 4x4 zou het niet kunnen.