Arriving in Nicaragua

Mijn aankomst in Tegucigalpa was niet heel relaxed. De bereidwillige buschauffeur vertelde waar ik was en waar ik het busstation van King Quality was maar ook dat zij kamers hebben (dat is wel heel fijn zodat in de ochtend geen reistijd nodig zou hebben). Om er te komen raadde mij een taxi aan omdat het niet veilig zou zijn om op straat rond te lopen. Dit signaal had ik ook al van iemand anders gehad dus nam het serieus. Achteraf bleek er ook nog rellen te zijn over professoren en studenten die het ergens niet mee eens waren.

Ik heb nog wel mijn kamer verlaten maar dat voelde niet echt goed terwijl het nog wel licht was. Voor het gemak maar een pizza to go gehaald in bij mijn kamer opgegeten. Meteen vrienden geworden met de bewaker door het aanbieden van stukken pizza. Beetje bewust gedaan omdat hij een groot geweer had…

Op TV had ik iets gezien van het verzetten van de tijd naar zomertijd. Begreep het niet helemaal en probeerde het duidelijk te krijgen bij de receptie maar mijn Spaans liet het afweten. Voor de zekerheid ben ik dus gewoon eerder opgestaan zodat ik in ieder geval de bus niet zou missen. Achteraf was het niet nodig geweest maar liever zo dan andersom.

De busrit was prima, veel geslapen en twee keer langs de grensposten. Gelukkig deed de hostes van de bus het hele gebeuren met stempels enzo. Wel fijn!

Eenmaal aangekomen in Managua nog ff onderhandeld over de taxirit en vervolgens met een minibus naar Granada gegaan. Dit was de eerste rit die ik zelf had geregeld. En de vrijheid die hierdoor had, was fijn. Granada is een mooie en veilige stad. Ondanks het beeld wat ik had van Nicaragua over guerrilla’s enzo, blijkt dit het veiligste land van Centraal Amerika te zijn ;-) De hostal waar ik incheckte had een zwembadje dus na een reis van bijna 12 uur had ik wel een duik verdient!