Gelukkig waren we maar met z’n vijven in het busje dus genoeg ruimte. Bij de grenspost van Guatemala aangekomen moesten we onze paspoorten laten afstempelen en tot onze grote verbazing mochten we zelf de stempel zetten. Met één of andere krabbel. Hoe officieel is dat eigenlijk?
Eenmaal aangekomen La Ceiba, wat gegeten en vervolgens de boot genomen naar Utila. Had uiteindelijk toch voor dit eiland gekozen ipv Roatan omdat het daar wel erg duur schijnt te zijn. En was ook wel gezelliger omdat de andere 4 ook daar naartoe gingen. De boottocht verliep goed ondanks dat de LP schreef dat veel mensen zeeziek worden.
Op Utila een promopraatje moeten aanhoren met als een tegenprestatie een koud biertje. Miss wel een goed idee om hier mijn advanced diving te halen. Een kamer gevonden en dacht dat het een privé kamer was maar bleek al gezelschap te van een grote kakkerlak. Verder zag de kamer er niet uit maar die kamers in India heb ik ook overleefd. Ook blijken er hier sandflies te zitten en ik had stilletjes gehoopt deze na Nieuw Zeeland niet meer tegen te komen. Het is wel grappig want als je je insmeert met babyolie hou je deze vliegen op afstand. ’s Avonds nog wat gegeten en wat biertjes gedronken. Bij aankomst in mijn kamer wist ik het zeker. Dit voelt niet goed! Ik wil hier weg! En inmiddels weet ik dat het belangrijk is om naar zo’n gevoel te luisteren en heb meteen uitgezocht hoe laat (of beter gezegd hoe vroeg) de boot naar La Ceiba gaat en die ook vanochtend genomen.
Ik ben al op veel plaatsen geweest en kan dus gerust zeggen dat wat ik van Utila gezien en ervaren heb, het geen plek voor mij is om lang te blijven. Misschien wel jammer om dit te ontdekken want het kostte wel wat tijd om er komen en weer weg te gaan. Maar dat kan gebeuren als je reist. Het voordeel is wel dat ik de vrijheid om naar iets beters te gaan. Daar ben ik op dit moment mee bezig. Wil niet langer in Honduras blijven en ga zo snel mogelijk naar Nicaragua toe. Het schijnt daar veel beter te zijn en wat ik zou willen vinden een echte relaxte plek met een mooi strand of een avontuurlijk oerwoud in rond te lopen.
Gelukkig had ik vanochtend geluk want toen ik aankwam op het busstation stond de directe bus naar Tegucigalpa op het punt van vertrekken en kon ik nog met mee. Dit scheelt weer veel tijd. In Tegus (zo spreken ze het uit) ga ik met de eerste de beste bus door naar Managua (Nicaragua). Dus in kort tijd laat ik twee landen achter mij!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten