Welcome to Livingston

Vanochtend was ik heerlijk vroeg wakker geworden en heb echt van die ochtend genoten. Volgens mij heb ik de jetlag ook achter mij gelaten! Lekker in de opkomende zon gezeten, wat gelezen en ontbeten. En toen weer terug de hangmat in. Zo horen vakantiedagen te beginnen! Gelukkig nog ff gecheckt bij de eigenaar die wel goed engels spreekt of mijn ticket in orde was. Welke ticket? Niet dus. Had al zo’n voorgevoel, je moet alles dubbel checken hier. Maar is ook weer goed gekomen.

 De speedboot kwam ons ophalen en na een laatste blik op een fort en het hotel begon een mooie reis naar Livingston.

Overal waar je keek was het groen en het barste van de vogels. Heel veel pelikanen. Moest meteen denken aan die strip van voeger over Pol, Pel en Pingo. Grappig dat er soms herinneringen in je hoofd zitten waar je eigenlijk geen weet meer van hebt.

Onderweg langs een eiland gevaren en langs een dorpje waar meisjes in houten bootjes langszij kwamen om hun waar te verkopen. En dat in zo’n mooie omgeving van allemaal waterlelies. Volgens mij ga ik deze kant van Guatemala mooier vinden dan de hooglanden. Het is ook zo rustgevend al dat water om je heen. 

 Eenmaal aangekomen in Livingstone stond het welkomscommitee van de lokale Pelikanenvereniging al klaar en knikten ze vriendelijk toen wij langs hun raasden.

 Ook stonden de lokale verkopers klaar maar die zagen er toch heel anders uit dan wat ik gewend was in G. Het blijkt dat in dit deel van het land veel slaven vanuit Afrika naartoe zijn gebracht. Dus in plaats van kleine Guatamala mannetjes stonden er nu grote en sterke Garífuna mannen ons op te wachten. Ff wat anders en veel imposanter. Ik weet niet of de relatie bestaat maar in deze stad wordt er ook veel in drugs gedaan volgens de LP.

Samen met Shelley en Graham (mijn reisgenoten op dit moment) een goed hotel uit gezocht. Al hoewel het wel veel minder was dan de avond te voren terwijl de prijs hetzelfde was. Maar het is hier rustig en koel door de zeewind. En dat laatste is wel heel erg prettig omdat het erg warm en vochtig is.

Voor de rest van de dag niet zo heel veel gedaan. Onze ticket naar Honduras geregeld en naar het strand gelopen maar dat viel erg tegen. Nog gekeken hoe de mensen hier hun vissen in de zon laten drogen. En dat wordt weer geëxporteerd. Gelukkig ben ik hier morgen al weer weg want het is niet zo’n hele mooie plek om lang te blijven.

Merk dat ik best wel wat meters maak in korte tijd maar het voelt wel relaxed. Mijn plan is om na morgen voor een wat langere tijd op één plek te blijven. En volgens de LP is dat een idyllische plek…

Dead ending Kayaking at Lago Izabal

Gisteren een lange rit gemaakt naar bijna naar de andere kant van Guatemala. De shuttlebus had me om 6 uur opgehaald en na een laatste blik op het meer geworpen (ziet er ’s ochtends ook erg mooi uit) verdween het meer achter de bergen.

 Via Antigua (gek, herkende alle straatjes in de binnenstad, heb zeker veel rondgelopen daar) uitgestapt in Guatemala City bij een busstation. Gelukkig hadden we nog ff de tijd om een koffie te scoren. Dit heb ik gehaald bij een eetstandje op straat. Bijzondere koffie, meer suiker dan koffie. Maar niet te min erg welkom.

 In een wat grotere bus de reis vervolgd richting Rio Dulce. Toch bijna 5 uur over gedaan. Gelukkig was mijn accu van mijn netbook vol dus heb lekker Lost gekeken(Thnx Dennis!) en nog wat andere dingen. Dit is het eerste jaar dat ik reis met een netbook maar vind het echt super relaxed! Ik kan gewoon op de computer doen wanneer en waar ik wil. Ga zo ook ff wat films van iemand kopiëren. In ruil voor weer wat foto’s. Het skypen is ook erg leuk. Vanochtend met familie in Hong Kong gepraat! Mijn tante en nicht zijn daar bij mijn familie op bezoek. Wel gek, zitten ze aan de andere kant van de wereld en kan je zo met elkaar praten. Ik was net wakker en zij gingen naar bed. Lang leve internet!

Eenmaal in Rio Dulce aangekomen wilde ik afgezet worden bij mijn hostel maar dat bleek niet het geval. Op zich niet erg, ware het dat om daar te komen je een van de grootste brug van Central America over moest. En het is hier veel warmer dan wat ik gewend was dus ben uiteindelijk naar een andere plek gegaan. Achteraf een hele goede keuze! Had een heel huis voor mezelf van 2 verdiepingen, met een grote veranda aan het water, bar, 6 bedden, 2 woonkamers, keuken met koelkast, airco, BBQ en zelfs een weegschaal (?). Echt super luxe dus! Ik hou er niet van om veel over geld te praten maar nu kan ik het echt niet laten om te vertellen dat me dit 16 euro kostte. Niet te geloven.

 Doordat ik net een cola op had en genoeg had van het stilzitten de hele dag, wilde ik wat gaan doen. Dus ben gaan kayakken. Volgens de amigo kon je makkelijk een rondje kayakken. En dat leek mij wel lekker, is ook lekker fris op het water. Het begon goed. Lekker in het zonnetje, rustig water mooie omgeving. Leek een beetje op een jungle en dat in mijn achtertuin.

 Voor mijn gevoel was het wel een groot rondje. Elke keer dacht ik dat ik om de hoek de rivier weer zag maar het watertje werd alleen maar smaller en smaller, steeds meer bomen en takken in het water. Het zonnetje ging ook steeds meer onder en de muggen wisten mij ook steeds beter te vinden. Hmmm. Was miss toch niet zo’n goed idee. Dit dacht ik helemaal toen het water doodliep! Moest dus weer helemaal terug langs alle obstakels. Balen. En tot overmaat van ramp was mijn camera ook nog nat geworden. Niet alles gaat dus vanzelf even goed….

Op dit moment hang ik lekker in een hangmat met uitzicht op de Caribische zee. Onder de palmbomen met pelikanen die hier rond vliegen en bootjes die rustig op het water wiegen en lijkt het kayakken al heel lang geleden. 

Paragliding over Lago de Atitlán

Het mooie en romantische Antigua achter mij gelaten en met de shuttl bus naar Lago de Atitlán, Panajachel gegaan. Het schijnt dat dit meer het mooiste meer ter wereld is en dat kan ik ook heel goed begrijpen. Aan de rand van het meer reizen zomaar een paar vulkanen op waarvan de top gehuld is in een witte wolk. Het zag er vandaag ook schitterend uit. Strak, en dan ook strak blauwe lucht  (behalve bij de vulkanen dan) en een strak blauw meer. Dat is natuurlijk allemaal mooi om te zien maar was niet mijn reden voor mijn komst. Dat was Paragliden! Toen ik in de LP las dat de #4 van Central America Paragliden boven Lago de Atitlán was, wist ik het meteen. Dit moest ik doen!!! En nu kan ik ook zeggen dat ik het gedaan heb. Met een woord fantastisch! Het was al weer 2 jaar geleden dat ik geparaglide heb, heb toen in de Zuid Frankrijk mijn eerste paraglide brevet gehaald. En Martijn je zal jaloers zijn op wat ik vandaag heb mee gemaakt! 

Heb een duovlucht gemaakt en Leno. En dat bleek niet zomaar een pilot te zijn. Hij is behoort tot de top 2 van Duitsland en op de wereldranglijst paraglide acrobatics staat hij op de 12^e plaats. Dat was heel goed merkbaar! Jemig, wat een kunsten hebben wij (hij dus) uitgevoerd in de lucht!

Het starten verliep heel soepel. En daar hingen we al in de lucht ;-) Door gebruik te maken van de thermiek klommen we zo 150 meter hoger dan de startplaats. Toen vroeg hij of ik last had van wagenziekte. Tuurlijk heb ik daar geen last van, gekke vraag eigenlijk(!) (dacht ik nog). Dus toen vroeg hij of ik er klaar voor was. Tuurlijk, ben ik dat, heb toch al een aantal vluchten alleen gemaakt dus waar heb je het over. Nou, dat heb ik wel geweten. Op zijn aanwijzingen moest mee hangen naar links en rechts. Jemig, wat was dat heftig. Voelde meteen zo’n raar gevoel in mijn buik, wat herkenbaar was van Bungee Jumpen in Zuid Amerika het skydiven in Canada. Oeff. Was wel ff wennen, zo heftig had ik niet verwacht. Laat me niet kisten dus gewoon nog een keer en nog een keer. Begon het steeds leuker te vinden. Heb er zelfs een filmpje van gemaakt. Het tofste was ook dat het scherm 

lager was dan ons. Volgens mij de omgekeerde wereld maar het ging goed ;-)

Natuurlijk ook nog zelf gevlogen en geprobeerd hoogte te maken. Dat was wel wat lastiger omdat ik niet precies wist waar je allemaal op moet letten. Maar lukte wel (met een beetje hulp van Leno). Het uitzicht was ook schitterend!!! Zat nog te denken om een boottocht morgen te maken maar ga dat nu lekker skippen en die dag beter besteden. 

Na ruim een uur in de lucht te hebben gehangen, zijn we langzaam richting landingsplaats gegaan. De thermiek wordt aan het eind van de dag ook minder omdat het kouder wordt. Maar voordat de lading echt ingezet werd, nog ff een kurketrekker gemaakt. Wat ging die ook hard. Volgens Leno we ruim 120 km/h maar dan in het rond. We vlogen ook helemaal horizontaal.

Nog ff gechilled op het balkon van mijn kamer ook daar was mooi uitzicht. Ben benieuwd wat voor een uitzicht ik morgen ga krijgen. Doordat ik hier niets meer te zoeken heb, ga ik door naar de volgende stad. Wel ff rijden… en er vroeg uit :-(

Climbing vulcán Pacaya

Gisterenavond ben ik toch nog maar in het stadje gaan rond lopen en dat werd zeker beloond. Vooral de hoe de Catedral de Santiago kerk werd uitgelicht, vond ik erg mooi. Het viel mij ook hoeveel gezellige restaurants hier zijn. Wilde overal wel naar binnen lopen :-) Maar ging uiteindelijk naar een hostel dat een dakterras feest had. Was eigenlijk veel te vroeg en na een bier en tortilla toch maar afgetaaid. Tja en dat voor een zaterdagavond… waar gaat dat heen met mij?

 Loop ik naar mijn hostel, hoor ik in een keer live muziek. Oh, is dat misschien een gezelligere plek? Oh, relaxed is wel dichtbij mijn hostel. Hmmm, zou ik dat dan ook kunnen horen? Ja, dit hoor ik inderdaad in mijn kamer. Hmm, miss toch niet zo’n goed idee om op uitgerekend zaterdagavond vroeg naar bed te willen….  Gelukkig was ik zo moe dat ik overal doorheen ben geslapen.

De volgende ochtend vroeg opgestaan omdat ik om 6 uur (ja, dit zijn geen grappen, reizen kan soms ook zwaar zijn) werd opgehaald. En dat werd ook beloond door een mooie zonsopgang. Gelukkig was het ook minder koud dan ik had verwacht. Overdag is het namelijk zo rond 25 graden maar ’s nachts koelt het erg af.

Na een ritje in een shuttlebus kwamen we aan bij de voet van de vulkaan Pacaya (2552 m). Dit is één van de vulkanen rond Antigua en meestal de meest actieve. Vorig jaar is zelfs nog een uitbarsting geweest. Op de weg naar boven kon je ook goed de Vulcán de Agua (3760 m) zien.

Verder naar boven kwamen we bij soort kraters waar hele hete lucht uit kwam. Onze gids had een paar stokken over de opening gelegd en na een halve minuut vatten ze spontaan vlam. Toen ik daar een foto van maakte, kreeg ik het ook erg heel snel warm. De lucht was te heet en dat was goed te merken aan het haar op mijn kuiten. Die schroeiden gewoon weg. Ook een manier van epileren (als je dat zou willen). In een andere krater was het iets minder heet zodat je er ook binnen kon gaan. Een sauna is denk ik een beter woord. Je kon er ook heel goed marshmallows roosteren. Wel grappig.

De top van onze vulkaan was niet te zien omdat er mist omheen hing. Op sommige plekken kwam wel wat stoom uit de grond. Dat was het meest actieve wat er te zien was. Toen ik hier liep moest ik meteen denken aan toen ik in Nieuw Zeeland was en ‘Mount Doom’ (uit LotR) beklom. 

 

Eenmaal terug in Agua met een paar lui nog wat samen wezen eten. Was op zich wel fijn omdat ze vrijwilligerswerk doen en mijn veel tips konden geven. Altijd makkelijk! Omdat ze hier al een jaar zitten gingen we ook lunchen waar de lokale mensen eten. We waren de enige toeristen die zich hier waagden (en klopte de tekst van mijn T-shirt meteen ;-) ). Voor de zekerheid een cola genomen. Na het eten afscheid genomen van hen en mijn rit naar de volgende plek geboekt en daarna lekker in het zonnetje gezeten van Parque Central. Het is natuurlijk zondag dus het was druk met wandelende mensen. Vond het wel interessant om al die mensen te bekijken.

Toch al door naar Antigua

Vanochtend heerlijk (vroeg) wakker geworden in Guatemala City. Heb echt geslapen als een blok, was ook 24 uur achter elkaar wakker gebleven. Alles ging gisteren goed, beetje vertraagde vlucht maar mijn taxi stond er nog steeds. Toen we naar het hotel reden kwamen er weer veel herinneringen uit Zuid Amerika naar boven. Het lijkt ook best veel op elkaar tenminste zo op het eerste gezicht.

Na een heerlijk ontbijt met de receptionist gepraat, toch wel lekker als iemand je in het begin wat op weg helpt hoe dit land werkt. Om een lang verhaal kort te maken, geld gepind, taxi besteld en voor dat ik het wist, zat ik al in Antigua. Guatemala City is namelijk niet echt een stad waar je lang wil blijven en ik wilde eigenlijk nog een dag langer in GC blijven maar dit is veel beter. Ook was het beter dat de taxi mij rechtstreeks bracht. Scheelde niet veel geld maar wel tijd.

 

Bij binnenkomst merkte ik al meteen dat ik een goede keuze had gemaakt om naar deze stad te gaan. Netjes, overzichtelijk en heel mooi. De stad staat ook op de beschermlijst van Unesco, en terecht! Een (betaalbare) slaapplek vinden was wat lastig maar gelukkig hoef ik niet helemaal op een Shoestring te reizen. Vind het namelijk wel fijn om een eigen kamer met badkamer te hebben.

Ben daarna in het stadje wezen rondstruinen. Het is hier rustig maar wel veel toeristen en dat is op zich wel fijn. Merk dat mijn Spaans redelijk snel terug komt maar er is veel weg gezakt dus in het Engels spreken is veel prettiger. Met de taxi chauffeur moest ik wel Spaans spreken en het verbaasde me hoe snel ik woorden kon oppikken. Wel fijn! 

Lekker luxe geluncht, vond dat ik dat wel verdiend had na al dat vliegtuig eten. Had ook een mooi uitzicht over het plein met kerk. Daarna het stadje verder ontdekt. In de loop der eeuwen zijn er veel aardbevingen gebeurt en dat is ook nog wel te zien aan de ruines. Vind wel dat dit meteen een heel rustieke en tijdloos beeld geeft. Eigenlijk horen de auto’s hier niet in de straten te rijden.

Voor morgen heb ik een tour naar een van de vulkanen geboekt. Er is hier zelfs een vulkaan waarbij je regelmatig nog de vloeiende lava ziet stromen. Maar helaas ga ik dat niet zien….

Voordat ik bij het bureau was om deze activiteit te boeken, kwam ik midden in een possessie terecht. De mensen zijn hier overwegend katholiek en de Pasen is binnenkort dus is het niet zo verwonderlijk om dit te zien. Maar toch was het wel verrassend. Er was een mooie praal baar gemaakt met oa het kruis van Jezus en dit werd gedragen door allemaal kinderen. Dat had ik nog nooit gezien. Het gevaarte leek mij ook erg zwaar dus had meteen medelijden met ze. Ok, het waren wel veel kinderen maar toch! Op het filmpje kan je het beter zien hoe ze onder het gewicht zwoegen.

 

 

Ga zo nog ff naar buiten om een biertje te drinken. Ben wel heel moe maar moet gewoon ff doorbijten en dan ben ik weer snel van deze jetlag af :-)

Central America here I come!

Yes, mijn reis naar Midden Amerika is begonnen!!!!

 Op dit moment zit ik op het vliegveld van Houston te wachten op mijn vlucht naar Guatemala. Vlucht ging goed, lekker wat geslapen, films gekeken en alvast wat in de LP gelezen (tja, moest er een keer van komen). In totaal moet ik 8 uur wachten om dit saaie vliegveld weer te mogen verlaten. Kwam er ook achter dat mijn telefoon het hier niet doet:-( Gelukkig heb ik bij de Presidents Club wel een gratis wifi gevonden dus kon relaxed mijn mail en fb checken op mijn eigen Netbook. Hoe relaxed is dat? Leonie ook op deze manier nog gefeliciteerd met je verjaardag! Zelfs nog leuk geskyped! Het lijkt alsof ik helemaal niet zover van huis bent. En het moment van uitzwaaien op Schiphol door Japke en Joris lijkt ook net gebeurt te zijn.

 

In de Fox Sports bar een wel verdiende biertje besteld en de laatste twee afleveringen van Martijn in China gelezen. We lijken net twee magneten die elkaar afstoten. Hij weer naar NL en ik snel daar weg. Wel fijn dat hij weer thuis is na al die stress om de hangbruggen goed gemaakt te krijgen (www.hollandplatforms.com). 

 Ga zo maar naar de gate voor mijn vlucht naar Guatemala City (2 uurtjes en als ik aankom is het 4 uur ’s nachts voor mijn gevoel, gelukkig staat er al een taxichauffeur met een bordje met mijn naam op me te wachten), wel nog ff afrekenen. Jemig wat een rare bediening. Wil ik betalen, kan dat alleen mijn ‘server’. Weet ik veel wie dat is… Lekkere service zo. Het is zowiezo goed te merken dat ik in Amerika ben. Om het land binnen te komen, gebruiken ze van alles om te achterhalen dat je niet verkeerd bent: interview, 3D-body scan, vingers- en oog scan. Daarnaast veel mensen met overgewicht en dan ook met een bijzondere kledingsmaak. Over kleren gesproken, ben benieuwd wat Stefanie van mijn kleren vindt. Heb toch wat meegenomen wat volgens haar eigenlijk niet meer kon… Maar op vakantie toch wel? :-)