Climbing vulcán Pacaya

Gisterenavond ben ik toch nog maar in het stadje gaan rond lopen en dat werd zeker beloond. Vooral de hoe de Catedral de Santiago kerk werd uitgelicht, vond ik erg mooi. Het viel mij ook hoeveel gezellige restaurants hier zijn. Wilde overal wel naar binnen lopen :-) Maar ging uiteindelijk naar een hostel dat een dakterras feest had. Was eigenlijk veel te vroeg en na een bier en tortilla toch maar afgetaaid. Tja en dat voor een zaterdagavond… waar gaat dat heen met mij?

 Loop ik naar mijn hostel, hoor ik in een keer live muziek. Oh, is dat misschien een gezelligere plek? Oh, relaxed is wel dichtbij mijn hostel. Hmmm, zou ik dat dan ook kunnen horen? Ja, dit hoor ik inderdaad in mijn kamer. Hmm, miss toch niet zo’n goed idee om op uitgerekend zaterdagavond vroeg naar bed te willen….  Gelukkig was ik zo moe dat ik overal doorheen ben geslapen.

De volgende ochtend vroeg opgestaan omdat ik om 6 uur (ja, dit zijn geen grappen, reizen kan soms ook zwaar zijn) werd opgehaald. En dat werd ook beloond door een mooie zonsopgang. Gelukkig was het ook minder koud dan ik had verwacht. Overdag is het namelijk zo rond 25 graden maar ’s nachts koelt het erg af.

Na een ritje in een shuttlebus kwamen we aan bij de voet van de vulkaan Pacaya (2552 m). Dit is één van de vulkanen rond Antigua en meestal de meest actieve. Vorig jaar is zelfs nog een uitbarsting geweest. Op de weg naar boven kon je ook goed de Vulcán de Agua (3760 m) zien.

Verder naar boven kwamen we bij soort kraters waar hele hete lucht uit kwam. Onze gids had een paar stokken over de opening gelegd en na een halve minuut vatten ze spontaan vlam. Toen ik daar een foto van maakte, kreeg ik het ook erg heel snel warm. De lucht was te heet en dat was goed te merken aan het haar op mijn kuiten. Die schroeiden gewoon weg. Ook een manier van epileren (als je dat zou willen). In een andere krater was het iets minder heet zodat je er ook binnen kon gaan. Een sauna is denk ik een beter woord. Je kon er ook heel goed marshmallows roosteren. Wel grappig.

De top van onze vulkaan was niet te zien omdat er mist omheen hing. Op sommige plekken kwam wel wat stoom uit de grond. Dat was het meest actieve wat er te zien was. Toen ik hier liep moest ik meteen denken aan toen ik in Nieuw Zeeland was en ‘Mount Doom’ (uit LotR) beklom. 

 

Eenmaal terug in Agua met een paar lui nog wat samen wezen eten. Was op zich wel fijn omdat ze vrijwilligerswerk doen en mijn veel tips konden geven. Altijd makkelijk! Omdat ze hier al een jaar zitten gingen we ook lunchen waar de lokale mensen eten. We waren de enige toeristen die zich hier waagden (en klopte de tekst van mijn T-shirt meteen ;-) ). Voor de zekerheid een cola genomen. Na het eten afscheid genomen van hen en mijn rit naar de volgende plek geboekt en daarna lekker in het zonnetje gezeten van Parque Central. Het is natuurlijk zondag dus het was druk met wandelende mensen. Vond het wel interessant om al die mensen te bekijken.