Beautifull Boracay

De landing op Caticlan was de meest schokkerige landind die ik ooit heb mee gemaakt. De landingsbaan schijnt ook heel kort te zijn waardoor het vliegtuit meteen goed in de ankers moest. Op zich paste dit wel bij de rest van de ochtend. Een guard die niet goed klok kan kijken maakte me al een half uur te vroeg wakker, gedoe bij het inchecken doordat ik 3 kilo teveel in mijn rugtas had maar als ik dit verplaatste naar mijn naar mijn handbagage hoefde ik niet extra te betalen. Terwijl ze niet controleerden of mijn handbagage over het limiet kwam. Maar dit alles lag niet aan mij hoor want ik was zeker niet chagrijnig.

In Cebu op het vliegveld mezelf maar op een goede cappuccino getrakteerd (kostte de helft van de prijs van het overgewicht (maar dat was gewoon een principe kwestie geworden)). Bij Caticlan allemaal kaartjes moeten kopen. Daar zijn ze hier dol op! Met een briefje van 500 pesos betaald en ik lette niet goed op zodat ik geen wisselgeld terug kreeg. Maar uiteindelijk wel gekregen.

Aangekomen op Bulabog Beach opzoek gegaan naar Sas en Erik. Moet toegeven dat deze baai er echt super goed uit ziet. Dit schijnt ook de beste plek op de wereld te zijn voor kitesurfen.


Samen geluncht alsof het de normaalste zaak van de wereld is om elkaar hier op deze manier te treffen.

Die middag zijn we naar Baling-Hai beach gegaan. Dit is met stip het mooiste strandje wat ik ook gezien heb. Heel idyllisch! Mooi blauw water, bijna wit strand, indrukkenwekkende rotspartijnen en een barretje waar je heerlijk koud bier kon krijgen. Wat wil je nog meer! Eigenlijk was het een heel romantisch strandje, ware het niet dat ik er met de verkeerde vrouw was;). Wel lekker gesnorkeld!

 
 
Die avond lekker gegeten op White Beach. Dit is eigenlijk hetzelfde principe als Alona beach alleen dit is veel meer toeristische. Aan de praat geraakt met wat engels die weer een goede tip hadden om mijn laatste avond in Manila door te brengen.

Vanochtend, heb ik heerlijk uitgeslapen! Tot dat de warmte mij wakker maakte. Het bleek dat de electriciteit op dit deel van het eiland was uitgevallen (gebeurt wel vaker bleek). Hierdoor waren ook mijn 2 fans gestopt met blazen. In het donker een douche genomen en voorzicht op de wasbak geleund om mijn voeten schoon te maken. En toen gebeurde het! De wasbak zat al niet goed vast maar de stevigheid die ik nodig had om even op één been te staan was te veel. Met een oorverdovend lawaai kletterde de wasbak op de harde grond. Wat een hele magnifieke 3D puzzel opleverde. Het kleine stroompje met water dat uit de leiding bleef komen maakte het beeld wel helemaal compleet. Shit. Deze dag begint ook al goed.

Zit nu in de luxe kamer van Sas en Erik te typen. Wel relaxed zijn hebben een eigen kleine laptop meegenomen. Kan ook mooi weer een backup maken van mijn foto’s. Ga zo maar weer eens naar strand toe, kijken of er nog wat te beleven valt. Het gaat trouwens goed met linker oor, alleen nu is mijn rechter oor ontstoken, blijf zo wel lekker bezig!