Ergens nog wat stoelen weten te bemachtingen om op te liggen maar dat werkt niet lag net onder de aircondition. Toen werd er wat omgeroepen en ik dacht dat ze mijn naam zeiden maar was niet helemaal zeker. Ik dacht als het echt zo is zullen ze het ook wel in het engels herhalen. Maar er kwam niets meer. Terwijl ik in de rij sta om te boarden hoorde ik in een keer: Mr. Jonathan Kamp please go inmediatly to.... Moesten ze me toch hebben. Wat bleek nou, ze vonden mijn tas wel erg verdacht, moest het dus voor ze open maken. Er zat natuurlijk helemaal geen bom in maar ja de draden van mijn opladers zager er op de scanner wel verdacht uit...
Wel op tijd kunnen vertrekken, maar eerst naar Santa Cruz (dit ligt een paar honderd kilometer zuidelijker) om vervolgens weer naar het noorden te gaan naar Miami. Was wel heel schattig, want in Santa Cruz kwam er een oud vrouwtje van 82 naast me zitten. Ze was wel zenuwachtig en zat erg verlegen om een praatje dus heb haar gerust gesteld en wat gebabbelt. En af en toe wat verpakkingen voor haar open gemaakt.
Na deze vlucht van 8 uur kwamen we in Miami aan. Nou dat heb ik geweten, wat een eikels daar. Het begon al met de rij voor de douane, bleek dat ze al je gegevens wilden hebben: vingerprints van al je vingers en een oogscan/foto. Dus nu zitten mijn gegevens ergens in een database, als ik ergens mijn vingerafdrukken achterlaat zijn ze dus te achterhalen. Dit vond ik geen fijn idee, de politie van NL heeft niet eens deze info. Ok, was weinig keus dus moest het wel afgeven. Was ik bijna aan de beurt komt er zo'n mannetje aanlopen en die gaat ons doodleuk vertellen dat we allemaal voor 1 loket moeten wachten, terwijl we al die tijd in de rij stonden voor 2 loketten. Ging de rij in een keer veel minder hard.Tas gevonden en toen weer door een scanner, en toen wist ik even niet meer welke kant ik op moest om mijn connecting flight te vinden. Vroeg dus vriendelijk aan de meneer bij de scanner welke kant ik op kon. Zijn reactie: 'I told you! You have to follow the green line!' 'But is that the line for my connecting flight?'. 'I told you! If you have a question you have to follow the green line!!!!'. Wat een eikel, stelde ik een normale vriendelijk vraag werd al weer gecommandeerd.
De wegwijzers op het vliegveld van Miami zijn dus niet goed en er niemand die je vriendelijk te woord staat om je te helpen. Wat een visitekaartje voor dit land, dacht ik. Een paar jaar geleden wilde ik ook Amerika binnen en werd op eenzelfde commanderende manier behadeld. Ik dacht dat dit een uitzondering was maar niets is dus minder waar...
Na weer 8 uur in het vliegtuig gezeten te hebben en weer geen oog dicht gedaan, kwamen we in Madrid aan. Helaas had het vliegtuig vertraging op gelopen dus nadat de deur open ging, had ik een half uur voordat mijn connecting flight naar A'dam vertrok. Ben dus als een gek wezen rennen op dat vliegveld en dat is groot. Iedereen voorbij rennen, toch moeten stoppen omdat mijn veters weer los zaten, daarna weer dezelfde mensen inhalen, net optijd de trein gehaald, weer rennen, door de douane heel vliegen (toch wel lekker om een europees paspoort te hebben), met de lift weer naar beneden, door weer een scanner, roltrappen weer op en uitgeput aan het einde van de gate mijn boardingbalie vinden met alleen twee grondstewardessen die achter een computer zaten. Tot mijn verbazing kon ik nog mee met deze vlucht en ze zouden proberen om mijn tas ook nog mee te krijgen. Wat een service dacht ik, daar kunnen die Amerikanen nog wat van leren ;)Dus kwam helemaal op tijd aan in Amsterdam maar zonder tas. Nu heb ik dat al vaker meegemaakt dus was ging hier heel relaxed mee om.
Bleek dat ik een formulier kon invullen en dan werd mijn tas gewoon nagezonden wanneer het aankwam. Dat was super! Zulke service had ik de afgelopen weken nog niet meegemaakt! En nog kosteloos ook! Het bleek ook naar Zwolle gebracht te kunnen worden. Dat was wel handig voor mij omdat ik daar toch met pasen was en ik was telefonisch onbereikbaar omdat mijn simkaart in mijn rugtas zat.
Door de laaste paar deuren gegaan en daar stond en mijn broers mij al op te wachten!!! Dat vond ik super leuk! Ze vonden dat ik er goed uitzag terwijl ik in de laatste 6 dagen nog geen 30 uur geslapen had....
Gezellig met z'n allen naar mijn huis gegaan en goed bij gepraat. Ik vond het wel weer fijn om in mijn huisje te zijn. Ik wist niet echt wat ik er moest doen maar was toch wel een beetje moe geworden en ben maar om 6 uur naar bed gegaan.... en gewoon 16 uur geslapen!Toen ik wakker werd was ik wel even gedesorienteerd. Deed mijn ogen open en zag een plant staan, dat vond ik wel zo raar. In al die kamers waar ik geslapen had, stond nooit een plant. Keek nog om mij heen en pas na een paar seconden drong het tot mij door dat ik in mijn eigen slaapkamer was.
Die ochtend ben ik weer door naar Zwolle gegaan om er Pasen te vieren. Mijn zusje en moeder waren helemaal blij toen ze me weer zagen en konden het maar niet geloven dat ik zo bruin was geworden. Met z'n allen lekker gebrunchd en daarna kwam er nog meer familie langs.
Ik vond het wel weer bijzonder dat men speciaal voor mij een sneeuwbui had geregeld. Heerlijk om weer nederlands weer te hebben ;) 
En ik vond het ook weer fijn om mijn autootje te hebben die had ik toch wel een beetje gemist in al die weken;)
Dus ben weer terug, dinsdag weer naar het werk, nog een weekje doorbrengen bij het IBU met op donderdag mijn afscheidsborrel en dan met mijn nieuwe baan bij ProCap beginnen. Heb er erg zin en ga dus gewoon door met nieuwe dingen ontdekken.....
1 opmerking:
link building service seo mistakes backlinks increase backlinks
Een reactie posten