To kill a day in Oruro

Vanochtend werd ik wakker met een pijnlijk gevoel in mijn buik, waarschijnlijk waren de hapjes die op de lokale markt heb gekocht ook bijzonder voor mijn buik. Gelukkig was het halverwege de ochtend ook weer weg.

Mijn hotel had geen ontbijt dus ben maar op zoek gegaan naar wat eetbaars. Bleek niet echt wat te kunnen vinden. Dus ben naar DE plaza gegaan en een 4 sterren hotel binnen gelopen en ja, daar mocht ik wel tegen betaling ontbijten. Kosten € 1.50!
Daarna een taxi aangehouden en een deal gemaakt om mij naar Calacala en weer terug te brengen. En daar liepen de lama´s gewoon op de weg, deze was wel geasfalteerd ;)
Nou komen we aan in het dorp, worden we een richting op gestuurd, na een keer verkeerd gereden komen we bij een grote muur. Klop, klop. Niemand. Bleek de deur open te zijn, dus ik naar binnen. Het enige wat ik zag was twee ezels en een verlaten verlaten fabriek. In de verte zag ik wel een bord dus daar naartoe gelopen. Weer een deur door en toen zag ik wat huizen, bleek dus helemaal niemand te zijn. Wel erg vreemd allemaal. De omgeving zag er trouwens fantastisch uit. In plaats van een jungle zag ik nu een steppe achtig landschap.
Mijn chauffeur was mij achterna gekomen en we zijn wat rotsen opgeklommen. Bleek hij in de verte toch een mevrouw te hebben gespot. Bleek dat we dichtbij waren alleen 40 meter te hoog. Na de afdaling bleek de mevrouw de sleutel te hebben van de toegangspoort.
Dus ik naar binnen, tuurlijk moet je wel betalen ;( en de de muurschilderingen bekeken. Ze waren wel oud: 2400 jaar!
Waarom deze schildering extra aandacht van de LP krijgen weet ik niet maar zo bijzonder vond ik het niet. Gelukkig was het heel avontuur om ze te vinden.
Dus wij weer terug met de taxi, trouwens wat klopt er niet met deze taxi???

In de middag ben ik naar Thermas de Obrajes geweest. Gewoon met een lokale particuliere lijndienst. De thermen was heerlijk, bleek dat je een prive bad kon krijgen met magnezium verrijkt warm water. Heerlijk!!! Het was alleen te warm dus heb het niet het volledig half uur vol kunnen maken.
Daarna nog wat baantjes getrokken en daarna lekker onder een gaas in de zon gelegen met mijn boek. Heerlijk, kon er wel uren liggen. Eindelijk een plek waar je rustig kan liggen en van het lekkere weer genieten.
Totdat de chauffeur er aan kwam en zei dat hij gaat vertrekken en dat er verder geen transport meer naar Oruro is. Echt balen! Had het zo naar mijn zin!
In Oruro heb ik nog de film I am Legend gekeken (moet toch op de een of andere manier soms wat tijd doden). Ben namelijk al uitgecheckt en neem om half twaalf een zeer luxe bus naar Uyuni...

Oh ja, nog een grappig voorval. Gisteren wilde ik pinnen maar had weinig geluk. Toen vond ik er een die het wel deed. Maar er was een bericht dat ik enkele minuten moest wachten. Dus ik even in mijn LP gebladerd. Gebeurd helemaal niets. Dus ik weer aan die man vragen of het apparaat het wel doet, ja natuurlijk werkt het! Hoelang moet dan wachten, nou gewoon 30 minuten !? Hij zei het op zo´n manier dat het de normaalste zaak van de wereld is. Maar ik ga natuurlijk geen half uur op zo´n apparaat wachten (stel dat het inderdaad een half uur is).