Het is met dus gelukt om mijn busreis te verlengen naar La Serena. Kwam daar wel midden in de nacht aan. Heb toch maar een taxi genomen naar het hostel waar ik wilde slapen. Daar aangekomen bleek er geen hostel meer te zijn, aangezien het pand te koop stond. Gelukkig wist mijn chauffeur nog wel wat andere hostels maar het was niet zo makkelijk eentje te vinden die en open was en nog plek had. Natuurlijk is er altijd wel één die een plek voor mij heeft!
Toch nog maar wat geslapen en toen heb ik een lokale bus naar het strand genomen. Ik had een stand vol mensen verwacht maar het was bijna helemaal verlaten als je de bouwvakkers en bouwvakkerinnen niet mee telt! Doordat er aan het strand veel gebouwd wordt en ik rond lunch pauze aankwam, vierden veel bouwvakkers hun pauze op het strand. Was wel een bijzonder gezicht. Heb een lekker plekje voor mezelf gevonden en een heerlijke relaxte middag aan het strand gehad.... in mijn nieuwe (en ja, hoor, te grote ;( zwembroek). Alleen mijn rug was verbrand op de plekken die ik niet kon insmeren, misschien toch niet zo´n goed idee om alleen naar het strand te gaan;)
Ik vind het heerlijk om palmbomen te zien, geeft me altijd het gevoel van een goede vakantie!
Toen het te koud werd (het waaide nogal) ben ik weer met de bus teruggegaan. In het stadje ben ik naar Ripley, een soort bijenkorf, gegaan en wilde wat mooie en in mijn ogen goedkope overhemden kopen met een paar leuke stropdassen erbij. Nou, mooi dat dat niet lukte. Heb bijna alle merken wel aangehad maar of mijn nek is te dun of mijn armen zijn te lang of die chileense mannetjes hebben een hele andere lichaamsbouw dan ik. Uiteindelijk bleek ik ook nog niet te kunnen pinnen dus heb alleen weer een nieuwe zwembroek (en deze wel eerst gepast) gekocht!
Nog even wat gegeten en in mijn hotel gedouched en tas opgehaald voordat ik weer in de bus ben gestapt naar Santiago!!!! Ben meteen maar de metro ingestapt op weg naar de wijk (Barrio Brasil) waar ik wilde overnachten. Hier kwam ik achter dat het ´s ochtendsvroeg ook niet erg makkelijk is om een hostel te vinden. Maar een plekje is er altijd wel voor mij. Nog wat verder geslapen en toen Santiago ontdekt. Het is een moderne stad met ongeveer 5 miljoen inwoners.
Heb lekker gelunchd in de buurt van Plaza Brasil, dit was echt een heerlijke lunch met natuurlijk een gekoeld glas witte wijn, heb dat tijdens mijn reis nog niet eerder gehad (maar ze waren ook niet zo duur). 
Via een leuk buurtje, Concho y Toro, naar het centrum gelopen. Hier heb ik een beetje rond gebanjerd. Nadat ik had een tros bananen gekocht, kwam ik een groepje studenten tegen die in hun ontgroening waren. Doordat hier de zomervakantie is afgelopen, begint het normale leven weer opgang te komen. Of ik nog wat geld voor ze had, nee, maar natuurlijk wel een banaan! Dat konden ze wel waarderen, was wel lachen! En ik mocht ook wel foto van hun maken.
De rest van de middag lekker op Plaza des Armes in de zon mijn nieuwe boek gelezen. Het is trouwens een goede, geschreven door Sydney Sheldon. Spannende verhaal en goed geschreven. Daarna weer een buskaartje naar Rancagua gekocht en gedineerd in het gezellige buurtje Concho y Toro. Bleek dat er voor het restaurant een gefilmd werd voor een reclame. Was wel interessant om te zien hoe vaak een shot overnieuw gemaakt werd. Nog met een engels sprekend stel dat in Santiago woont gesproken over het leven hier. 
Het schijnt dat Chileenen nog niet erg gewend zijn aan buitenlanders. Door het regime van Pinochet is het jarenlang afgesloten geweest van de buitenwereld. Het schijnt ook moeilijk te zijn om als buitenlander goed contact op te bouwen. Het praten over Pinochet is ook erg gevoelig, er zijn nog steeds mensen die voor en tegen zijn. De gevolgen van het regime kan je ook nog steeds wel merken. Mensen zijn best strikt in het volgen van regels en denken klein. Het land is ook vrij veilig omdat criminaliteit niet veel voorkomt, je werd hiervoor natuurlijk erg gestraft. Veel mensen zijn dan ook familie en bekenden verloren. Gisteren werd mij ook nog verteld dat dit land geen sociale voorziengen heeft en ook geen rechtspraak. Ik vond het ongelovelijk om te horen dat er geen rechters zijn in dit land om straffen te bepalen. Dit wordt gewoon door de politie gedaan. Of het waar is of niet kan ik niet controleren maar ik had de neiging om de bronnen te geloven.
De volgende dag vroeg opgestaan, ontbijtje, taxi en weer in de bus naar Rancaqua. Hier had ik afgesproken met Anyela (heb ik in Cusco ontmoet) om samen met haar vriendinnen Lorena en Nathali naar Fiesta de la Venimia in Santa Cruz te gaan. 
Dit is een cultureel feest waar het oogsten van de druiven wordt gevierd. Deze streek heeft veel goede wijngaarden en wijn neemt een prominente plaats in de samenleving in. Het festival werd dan ook geopend met het tradioneel fijn persen van de druiven in een grote bak.
Met kopen van de toegangskaart, kreeg je een kristallen wijnglas en kon je bij de verschillende wijnstandjes hun beste wijn proeven. Dit was een erg gezellig dag, met drie meiden op stap en van het goede leven genieten. Doordat ze weinig tot geen engels spraken, is mijn spaans weer een stukje beter geworden. Ik merk wel steeds meer dat ik het irritant ga vinden dat ik niet vloeiend spaans kan. Van de mensen met wie ik spreek krijg wel het compliment dat ik al vrij goed spaans spreek en ze vinden het moeilijk om te geloven dat ik 6 weken geleden nog geen enkele fatsoenlijk woord spaans kon. De dagelijkse dingen kan ik prima in het spaans af maar zodra ik diepgang in een gesprek wil brengen, lukt met dat nauwelijks, mijn vocabulair is gewoon nog te klein. Maar ik vind het wel goed van mezelf dat ik als beta-man zo snel een nieuwe taal kan leren.
Op het festival nog wat vrienden van hun leren kennen en zij konden wel engels. Toch wel heerlijk om als mannen onder mekaar goed te kunnen communiceren. Oh ja, heb nog een sombrero gekocht! Van dit land had ik nog geen typisch product gekocht. Dus nu heb ik en een mooie leren sombrero en een spierwitte lederen riem (vond het wel bijzonder om wit leer te zien, ben ook wel heel benieuwd hoe ze deze zo wit hebben gekregen omdat het niet alleen aan de oppervlakte wit is).
Naast het eten (natuurlijke alleen maar vlees van de BBQ) en drinken werden er ook danswedstrijden gehouden. Voor mij was het wel herkenbaar omdat dit ook een Queca dans was (had ik in het theater in La Paz gezien). Ik vind het mooie dans om te zien de man en de vrouw samen om elkaar heen dansen. Aan het eind van de avond kreeg ik nog een korte uitleg hoe het moest en heb het natuurlijk geprobeerd met de sombrero natuurlijk op! 
Ik kreeg nog een opmerking dat er te weinig foto´s van vrouwen op mijn blog stonden (en dat kan natuurlijk want niet alles komt hier terecht ;) ) dus speciaal voor de mannelijke lezers heb ik een foto van de lokale miss-verkiezing gemaakt. Het is wat vaag maar hier moeten jullie het er maar mee doen!
Op de terugweg naar Rancaqua ben ik toch wel in de auto in slaap gevallen, had weinig geslapen een hele dag slenteren kost ook de nodige energie. Maar dat mocht de pret niet drukken want we zijn nog wel uitgeweest! Karoake blijkt hier erg hot te zijn. Maar ´helaas´ niet voor mij weggelegd. Bleek veel te hard in de microfoon te bleren dus mijn verzoeknummer werd mooi niet gedraaid. Kan ook niet zeggen dat ik hier rouwig om was, ben dus maar lekker gaan dansen. Nou ja, lekker. De DJ heeft wel een heel bijzondere manier om zijn overgangen te regelen. Het ene liedje stopt abrupt en de volgende begint, dus de beat en breakbeat (zoals ik van Robin heb geleerd) loopt absoluut niet in elkaar over. Daarbij optellend dat er geen rekening wordt gehouden met het soort liedje, kreeg je dus het volgend te horen: Anastasya, Red Hot Chilli Peppers, wat spaanse pop, Madonno, Rage Against the Machine en dan weer rustig Mika. Als dit de normale gang van zaken is, zijn er nog heel wat mogelijkheden voor Robin!Vandaag vroeg opgestaan en samen met Anyela naar de muziek winkel gegaan en daar ik heb een cd van Los Jaivas gekocht. Dit is wat oudere muziek en was erg populaire voordat het regime van Pinochet aan de macht kwam, tijdens dit regime was er veel verboden (kunst, muziek, film etc. ) en mocht deze muziek dus ook niet gedraaid worden. Daarna ben ik naar het centrum gelopen en heerlijk op een terrasje in de zon mijn boek gelezen! Meer heb ik echt niet nodig!
Vanavond gaan we met Anyela en een vriend van haar die ´gay´ is, wat eten en morgenvroeg heb ik de bus naar Valparaiso om daar vervolgens naar Vina del Mar mijn laatste twee dagen in Chili door te brengen ;( Morgen moet ik ook mijn vliegticket bevestiging. Hopelijk gaat dat goed anders heb ik nog wel een probleem om op tijd in La Paz te zijn.
Ga nog even een blik op de blog van Pauline werpen....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten