To survive the Death Road

De laatste dag breekt natuurlijk een keer aan, dat wist ik van het begin (maar ja, dan lijkt het zo ver weg...) En nu was die dag er dus ;( Maar ik heb een spectaculaire actie voor het laatst bewaard!!! THE DEATH ROAD!!!
Deze weg was tot drie jaar geleden nog vol in gebruik en deze naam heeft het gekregen omdat er per jaar zo rond de 100 mensen op deze weg stierven. Best wel bijzonder om hier te kunnen fietsen. Het was ook een lange route (67 km.) met een hoogte verschil van bijna 3,5 km. Dus dat geen lekker hard. Gelukkig hadden de fietsen goede schijfremmen want die waren erg nodig. Soms had ik ook het gevoel dat ik te hard ging en door de bobbelige weg ging het afremmen niet snel genoeg. Nou, dat merkte ik wel!
Het eerste stuk was trouwens vrij gemakkelijk, lekker asfalt en breed en schitterende uitzichten. Maar op een gegeven moment kwamen we echt op de Deadt Road en dat was andere koek. Het was er smal, zo smal zelfs dat het eigenlijk maar breed genoeg was voor 1 auto/vrachtwagen. Om voor het verkeer de mogelijkheid te hebben om elkaar te passeren waren er af en toe wat bredere stukjes. Volgens mij moest het verkeer dan goed uitkijken want er waren geen vangrails en waar de weg ophield liep de berg recht naar beneden...
Ondanks dat het gevaarlijk was, was het ook heel mooi om hier te rijden. Door het groote hoogteverschil veranderde de natuur ook om je heen. Bovenaan was het koud en waaide hard en groeide er nauwelijks wat. Geleidelijkaan werd de vegetatie groter totdat de bananenbomen je verwelkomden. Bij het einde van de weg was het gewoon tropisch dus warm en vochtig. Je blijft je ook verbazen in Bolivia, het is echt het land van de (grote) verschillen. Oh ja, en dan heb ik het nog niet eens over de vele watervallen gehad....
Nu kan ik dus zeggen dat ik zowel de Fucking Road (Cambodja) als de Death Road heb overleefd!

Die middag konden lekker uitrusten in een hotel in Coroico. Lekker een buffet verorbert en toen een wel verdiende en verkoelende duik in het zwembad genomen. Heerlijk! Daarna toch nog een tintje erbij gekregen maar die heb ik wel heel duur moeten kopen. Wat bleek nou, waren er op deze plek ook een soort sandflies.... en dat had ik niet door! Dus die beesten hebben heerlijk van mijn bloed genoten terwijl ik van de zon aan het genieten was. Zat ik dus weer helemaal onder de beten (je voelt namelijk niet dat gebeten wordt). En dat heb ik geweten ook want die nacht, die al zeer kort was (3,5 uur) heb ik dus geen oog dicht kunnen doen omdat het te erg jeukte!!!
Na terugkomst in La Paz snel gedoucht en wat gegeten, de cd met foto's van de Death road opgehaald en toen door naar de bios. De primiere van 10.000 BC draaide en die wilde ik wel graag zien. Het ging wel ten koste van mijn slaaptijd maar ik dacht dat ik dat wel zou inhalen in het vliegtuig.... NOT!