Solar de Uyuni

Het is alweer een paar dagen geleden dat ik achter internet zat, ben inmiddels in Chili aangekomen maar zal eerst beschrijven wat ik in Bolivia heb gedaan ;)

Na een niet al te fijne nachtbusrit vanuit Oruro naar Uyuni ben ik toch aangekomen. De busmaatschappij was goed maar de weg was heel bobbelig (nog steeds geen asfalt) en daardoor kon ik moeilijk in slaap komen. Efin.

DAG 1
Na kennis gemaakt te hebben met de overige mensen in de Jeep zijn we weggegaan. Het was een goede jeep met een goed profiel op de banden. De chauffeur was een 60 jarige oude man en samen met zijn vrouw (57 jaar) stonden ze tot onze beschikking de komende dagen. En dat deden ze goed. Het eerste waar we naartoe gingen was het kerkhof van de treinen. Leuk om te zien maar niet heel erg bijzonder!

Daarna zijn we doorgereden naar de Solar de Uyuni. Dit is een zoutvlakte van ca. 12 vierkante kilometer. Het was tienduizende jaren geleden een meer maar het water is verdampt. Het zout dat afkomstig was van de mineralen uit de bergen bleef achter. Vandaar dat het nu een vlakte is en de zoutlaag is wel 12 meter dik!!! Het is heel gek om deze vlakte te zien. Het eerste waar je aan denkt is dat het een ijsvlakte is. Het lijkt heel veel op elkaar. Het leek ook wel een beetje op het bordspel van Catan. Doordat het water is verdampt zijn er allemaal hexagonale vlakken ontstaan. De enige opbrengst is echter zout!De piramides worden gemaakt door wat mannetjes en het zorgt ervoor dat het water uit het zout gaat en dan scheppen ze het op en kunnen ze het verkopen (85% wordt gebruikt voor consumptie).

We konden stoppen waar we wilden, dus dat hebben we ook gedaan. En heel veel foto´s gemaakt! Ik kan ze niet allemaal uploaden maar er zitten hele mooie bij. We zijn ook bij een hotel gestopt. Dit hotel staat op de zoutvlakte en is gemaakt van zout. Het is alleen illegaal om op de zoutvlakte te bouwen dus de LP adviseerde om hier niets te kopen.

Een stukje verder was een eiland in de zoutvlakte en daar heb een nieuwe ´vriendin´ ontmoet. Het eiland heet Isla Incahuasi en is bevolkt door cactussen. Helaas was mijn nieuwe vriendin die dag wel een beetje prikkelbaar en ik moest haar heel voorzichtig een kusje geven....Het was wel grappig om op zo´n vlakte te zijn, we hebben grappige foto´s kunnen maken doordat er toch geen achtergrond was.Een stukje verderop was niet al het water verdampt dus zijn konden we in het zoute water lopen. Heb het nog geproefd maar het was wel heel erg zout. Brrrrr!!!!Toen kwamen we aan bij ons hotel ..... van zout! Ik vond het wel tegenvallen hoeveel zout er was gebruikt voor dit hotel maar het was wel bijzonder. Lekker gegeten en niet gedouchd (ook al was dat wel nodig door al dat zout en zweet). Die nacht goed geslapen, gelukkig was het niet zo koud.
DAG 2

Voor het ontbijt nog een mooie zonsopgang gezien. En toen er weer vandoor. Deze dag was wel lang en hebben we veel in de jeep gezeten (ik op mijn opblaasbare kussen natuurlijk). Het eerste waar we gestopt zijn, was bij een bepaalde plant die we de dag daarvoor hadden gegeten. Het leek wel een beetje op rijst. Nog wat Vicuna´s (weer een soort lama) van de weg gestuurd en toen konden we verder. Op naar een uitkijkplek waar je een vulkaan kon zien.

Daarna doorgereden naar een volgende lake waar ik voor het eerste van mijn leven wilde roze flamingo´s heb gezien. Het was heel moeilijk om ze goed op de foto te krijgen omdat ze heel schuw waren. Maar tijdens de lunch was een mooi gezicht al die flamingo´s met op de achtergrond een berg met een besneeuwde top.

En de volgende stop was bij de boom van steen. Door de wind was er veel van de steen ingeslepen en daardoor leek het net een boom. De kunstliefhebbers kunnen deze steen herkennen omdat het geschilderd is door Salvador Dalí.
Ik kreeg de boom trouwens niet om....

Voordat de dag om was zijn we naar Laguna Collorado gegaan. Dit was heel bijzonder om zo´n intense rood af gewisseld met wit meer te zien. Het rood werd veroorzaakt door een bepaalde alg die in het water leeft. En natuurlijk waren er ook weer roze flamingo´s.

Onze hostel was dichtbij dit meer, maar niet meer van zout gemaakt.... wel hadden ze een douche... met warm water. Heerlijk kan zo´n douche zijn. Daarna gegeten samen met de groep Ieren. In mijn jeep zaten drie Ierse meiden en werd het contact dus snel gemaakt! Gezellig met z´n allen gekaart, het heette Presidents & Assholes. In het begin deed ik het goed maar naarmate het later werd, was ik steeds vaker de Asshole....

DAG 3
Deze nacht heb ik maar 3,5 geslapen. Het kaarten met de groep Ieren en het drinken van hun ´water´ was hier debet aan. Ik heb gelukkig geen last gehad van de kou. Dat merkte ik pas toen ik naar buiten ging. Oh, het vroor!!!!

Dus wij er weer vandoor, totdat onze auto een knal gaf en er allemaal stoom onder de motorkap vandaan kwam. Oh nee, dacht ik. Daar staan we dan in de middle of nowhere, het donker en het vriest ( het ijs zat aan de binnenkant van de ramen). Gelukkig kwam een andere auto ons helpen en na een kwartiertje konden we weer verder. Op weg naar de gijzer.

Ik denk dat ik mijn prikkelbare vriendin toch maar ga verlaten voor een andere. Het is hier namelijk zo koud, het vriest een paar graden onder nul. Dus wat warmte kan ik gebruiken en zij heeft genoeg warmte voor twee, ze is wel een heethoofd maar het voordeel is dat ze geen koude voeten heeft.

Daarna zijn we doorgereden naar de Hot Spring. Gelukkig kwamen we als eerste aan en dat was wel lekker rustig maar ook koud want de zon was nog steeds niet op. Maar ben heel dapper geweest, heb al mijn kleren uit gedaan en ben het warme water ingestapt. Dit was heerlijk! Ik was namelijk koud tot op het bot en nu werd ik helemaal opgewarmd! Zag er wel een beetje tegenop om het water uit te gaan voor het ontbijt maar het viel mee. Doordat mijn lichaam helemaal warm was, merkte ik niet veel van de vrieskou om mij heen. Heb snel mijn kleren aangedaan en toen was het prima.

Naast de de spring, lag gewoon ijs en heb er ook op gelopen. Wat een tegenstellingen allemaal in Bolivia!

Na het zien van Laguna Verde, die trouwens van kleurintensiteit veranderd als de wind blaast zijn we naar de grens gereden en daar heb ik de groep verlaten om naar Chili te gaan.