Pulau Tioman: beaches, snorkling, turtles and pesticide

Om 6.30 uur zaten we al in de bus richting Mersing (Maleisië). Het ritueel bij de grensovergang doorlopen en een paar uur later namen we de ferry naar Pulau Tioman, een eilandje aan de oost kust van Maleisië. De ferry heeft ons bij het dorpje Salang afgezet. Wat een paradijs is het hier! Je kent het wel witte stranden, palmbomen en een strak blauwe zee.

Op dit moment zitten we in het restaurant van resort Salang Sayang. Vanochtend zijn we naar dit resort gegaan. Hier was het beste strand en we konden een hutje gelijk aan zee krijgen Het aantreffen van een kakkerlak in de douche van de hut bij onze vorige resort, net nadat we het nieuwe resort hadden geregeld, bevestigde dat onze switch een goede keuze was.(NB. Deze kakkerlak had ik in een glas gevangen en op de veranda gezet, drie dagen later stond het er nog (!)). Vandaag hebben we weinig gedaan. Beetje gelezen, in de zee gezwommen en gesnorkeld, geslapen. Kortom heerlijk gerelaxt. Het lijkt er ook op dat we dit nodig hebben. De afgelopen dagen hebben we zoveel gereisd en gedaan, dat deze oase als een welkome afwisseling voelt.

De dag erna ook niet zoveel gedaan. Weer lekker ontbeten bij Ella’s place, op het heetst van de dag in de schaduw een post op mijn blog gezet (ging traag) wat gegeten, gedronken, beetje bijgekleurd en dat was het eigenlijk wel. De volgende dag hadden we toch zin om wat te doen en hebben we een snorkeltour geboekt naar Coral Island. Dit was een hele goede keus!

We hebben een aantal stops gemaakt en de ene plek was nog mooier dan de andere. De plek die mij het meest is bijgebleven was bij een aantal hele grote rotsblokken in zee. Koraal in allerlei verschillende kleuren en vormen, vissen van kleintjes tot hele grote papegaai vissen met alle kleuren van de regenboog, soort potloodachtige vissen, anemonen met Nemo-visjes, gewoonweg schitterend. Het zicht onderwater was ook heel goed. Eigenlijk moet je het zelf zien, om het te beschrijven doe ik al het moois toch tekort.

Bij een van de stops, kwamen we aan bij een verlaten strand en werden we verwelkomd door een handvol monitor lizards. Bijzondere beesten! 

Ze kwamen uit het struikgewas, waarschijnlijk op zoek naar voedsel dat mede snorkelaars bij zich hebben. Wat opviel is dat ze ook helemaal niet bang voor mensen waren. Ze kamen akelig dichtbij. Groot waren ze ook. Maar niet groter dan degene die in de buurt van ons resort zat, die kon je beter een monster lizard noemen.

Die avond had J geluk en zagen we ook apen in het wild. Zij waren er op uit om eten uit een vuilnisbak te vissen. Natuurlijk hebben we ze weggejaagd en de deksel weer op de bak gedaan. Het was eigenlijk niet goed om op deze manier wilde apen te zien maar J haar dag kon niet meer stuk.

Pulau Tioman is groter dan alleen het dorpje Salang dus zijn we de volgende dag (soms weet ik helemaal niet meer welke dag of datum het is…) met een snel bootje naar Tekek gevaren en hier een 4x4 taxi genomen die ons naar de andere kant van het eiland bracht. Deze plek heet Juara. Weer een schitterend strand, groter ook, en volgens de LP zou je hier ook kunnen golfsurfen. Maar dat zat er nu niet in. Tijdens de Moesson zijn er grote golven en helaas voor het surfen is die periode net afgelopen.

Het leek wel of het op Juara veel heter was dan Salang, dus zijn we lekker in het restaurant gebleven. Hier hebben een plan gemaakt voor de laatste week van onze vakantie. Ja, we waren er zeker van dat we naar Pulau Perhentian (zouden) gaan. Ik kan nu wel zeggen dat dit toch niet zijn gaan doen. Op dit moment zitten we in een bus om vervolgens het vliegtuig naar een andere bestemming nemen. Maar dat wisten we toen nog niet.

Wat bijzonder is aan Juara is dat er een Turtle Sanctuary is. Wij hebben twee fietsen gehuurd en zijn ernaar toe gegaan. Het fietsen was trouwens wel lekker. Heerlijk windje om je heen en zelf kunnen bepalen waar we naartoe gingen en het ging sneller dan lopen. Bij de Sanctuary eerst een presentatie gekregen over de facts en figures. Dat het niet goed ging met het voorbestaan van schildpadden wist ik, maar zo erg. Door toedoen van mensen overleeft maar 1 op de 1000 schildpadden. Vooral voor volwassen schildpadden is de mens de grootste vijand. Voor veel roofdieren zijn volwassen schildpadden te groot om een prooi te zijn. We kregen ook nog tips om het welzijn van de schildpadden te bevorderen. Naast het zorgvuldig omgaan met afval kregen we ook de tip om ’s avonds het licht uit te doen op je veranda. Door alle verlichting gaan namelijk minder schildpadden het land op om eieren te leggen. En dat is jammer omdat schildpadden niet vaak eieren leggen. Vanaf hun 30^e levensjaar komen ze om de 2-3 jaar terug naar het strand waar ze zijn geboren om eieren te leggen. Als ze gestoord worden of last hebben van de verlichting, kan het zijn dat ze hun eieren in zee lozen. Deze eieren komen niet uit.

Op het Sanctuary hadden ze ook een schildpad van drie jaar oud. Bij het uitzetten van een nest jonge schildpadjes kwamen ze erachten dat hij blind was omdat hij als enige schildpad in plaats van naar de zee, in rondjes op het strand bleef lopen. Bij inspectie bleek hij geen ogen te hebben. De mensen van het Sanctuary hebben zich toen over Jo de blinde schildpad ontfermd. Hij zat in een basin waar je hem ook op zijn schild mocht aanraken en foto’s van hem mocht maken. Er werd goed voor hem gezorgd want hij was op zijn 3 –jarige leeftijd al net zo groot als eentje in het wild van 5/6 jaar.

Na deze educatieve activiteit was de zon al aan het dalen en was de temperatuur goed om nog een duik in de zee te nemen. Ff genieten van de natuur! Op een gegeven moment zie ik in de verte een man met een soort bladblazer aan de gang. In plaats van lucht kwam hier een grote rook wolk uit. Echt veel rook kwam er uit dat ding. Het leek wel of de bomen en de resorts daar in de fik stonden. Ook het strand bespoten ze. Toch wel vreemd! Dus ben ik naar het tourist information gegaan om te vragen wat ze nu doen. Bleek die man gif te spuiten tegen de insecten, muggen en zandvliegen (ja, die zijn er helaas zeker op Tioman!). Vervolgens ben ik naar de mensen gegaan die aan het spuiten waren om te achterhalen wat ze precies aan het spuiten zijn. Bleek dit pesticide te zijn. In Nederland is dat spul heel verboden omdat het heel slecht is voor de gezondheid van mensen, vooral voor kinderen, ouderen en zwangere vrouwen. En dat spuiten ze gewoon rond ons heen (achteraf bleek dat ze dit drie keer per week doen). Hier gingen we niet blijven. Een kwartiertje later zaten we in de taxi op weg naar Tekek. Weg van die gifbende en snel!

Vanuit Tekek zijn we de volgende ochtendvroeg met de ferry naar Mersing gegaan. Hier de bus genomen naar Kuantan. Daar aangekomen een internetcafé ingedoken, wat tickets geboekt en nu zitten we in de bus naar KL zodat we morgen naar onze nieuwe bestemming kunnen gaan.