dinsdag 13 maart 2012

Mountain Kinabalu


De klim van de berg begon goed. Een Australisch stelletje vond het geen probleem om de gids te delen. En toen werden we naar het begin van de klim gebracht en begon de klim pas echt (hoogte 1866 m). De eerste drie kilometer ging goed, beetje met kletsen met de anderen. Inmiddels was het groepje gegroeid met een net-getrouwd Brits getrouwd stel. En van onze gids was ik Bahasa Malaysia aan het leren. Grappig, er kwamen weer veel woorden naar boven van mijn taxi-Bahasa Indonesiƫ taaltje.
De meters daarna waren zwaar! Om de 500 meter stond er een bordje om aan te geven hoe ver we waren en het duurde soms veel te lang om er weer eentje tegen te komen. Ik had ook veel te veel spullen in mijn tas zitten dus heb wat aan onze gids Rin gegeven. Die beklom deze berg drie per week en had geen enkel probleem om een paar extra kilo naar boven te brengen. Onderweg kwamen we ook veel porters tegen die voorraden van en naar Laban Rata Resthouse brachten. Eentje had zelfs een pakket van 52 kilo op zijn rug en dat op zijn Adidas Kampung. Respect hoor!
Na bijna 6 uur aan een stuk door te hebben gelopen kwamen we eindelijk aan bij de resthouse. Ik was kapot! En omdat we nog een paar moesten wachten op het avondeten, konden we allemaal nog ff een tukkie doen. Maar mijn bed stond nog wel bijna 200 lange en zware meters verder. Hmmm.
De wekker ging om 1.40 uur. Ik kon niet echt zeggen dat ik geslapen had. 2.00 uur aan het ontbijt en 2.30 uur begon het laatste deel van onze klim naar de top van de berg. Nog 800 meter klimmen over een afstand van 2.7 km. Het was donker maar de volle maan scheen goed bij. Het uitzicht was ook verbluffend. Een lucht vol sterren en in de verte zag je de lichtjes van KK.
Ook al was ik zo verstandig om het hoogst noodzakelijke mee te nemen, viel de klim me vies tegen. Veel trappen, zelfs een stuk via een touw omhoog klauteren. Het werd steeds kouder en lucht ijler. Soms moest ik wel een halve minuut op adem komen om vervolgens weer een paar stappen te doen. Onze gids sloeg alles rustig gade en wachtte geduldig op de laatste van de groep. Het laatste stuk naar de top was heel zwaar. Het touw was er niet en ik moest echt over de rotsen klauteren. Mijn hoofdlamp gaf net dat extra licht om te kijken waar ik precies mijn voeten neer kon zetten.

De top van Mountain Kinabalu bereikten we 3,5 uur later. Het was iets voor zessen. We waren de tweede groep die aankwam. Blijkbaar veel mensen ingehaald. Wat voelde het goed om de top te bereiken. Dit moment moest natuurlijk vastgelegd worden!
Het wachten begon om de zon te zien opkomen. Al mijn kleren had ik inmiddels aangetrokken. De temperatuur was er onder het vriespunt en de gevoelstemperatuur op het niveau van de Elfstedentocht. Het was een beetje bewolkt maar die wolken hielden de zon niet tegen!
De terugweg was leuk. Je kon nu goed zien waar je allemaal gelopen had die nacht. Onze gids liet ons van alles zien. Hij legde ook uit dat deze peak om het 1 RM biljet staat. Ook wist hij precies waar er vlees etende planten groeiden. Weer aangekomen bij de resthouse een licht tweede ontbijtje genuttigd en toen met volle bepakking weer naar beneden. Het was inmiddels lekker warm. Met het weer hadden we erg geluk, het heeft nauwelijks geregend.

De 6 km naar beneden begonnen goed maar werden op een gegeven moment ook zwaar. De 500 meter bordjes kwamen weer heel langzaam voorbij. Ons tempo was weer goed te volgen door onze gids. Hij had nu een grote zak op zijn rug. Ik was toch wel benieuwd wat dit was. Op de heenweg had hij verteld dat gidsen afval dat ze zien mee naar beneden moesten nemen. En dat was ook wel te zien. Haast geen afval langs te de route. En ja, hij had ook afval meegenomen. 11 kilo aan lege blikjes uit de resthouse. Hij had er 2RM per kilo voor betaald en zou er 2,5 RM voor krijgen bij inlevering. Dus voor iets meer dan 5 RM liep hij met zo’n gewicht op zijn rug naar beneden.
De vreugde was groot toen we de Timpahon Gate bereikten! We hadden het gehaald! 8,7 km gelopen, ca. 3 gedaald in bijna 7 uur. Kapot maar heel tevreden. De oorkonde voelde ook als een prijs. 
 

2 opmerkingen:

Ilse van den Berg zei

Ik ben toch zo jaloers als ik achter mijn pc-tje in Zoetermeer zit en zie wat jij allemaal doet!

Jonathan zei

Dan was ik heel jaloers op jou! Zomaar met de lift omhoog en omlaag gaan! :-)