De volgende ochtend zijn we vroeg op pad gegaan. De taxi stond al voor ons klaar die ons naar het vliegveld zou brengen. Ons hostel Number 8 lieten we daarmee inclusief de rat achter ons. Een paar uur later landen in we in Kota Kinabalu, Borneo. J had een goed, schoon, betaalbaar hotel voor ons gevonden, Eden 54. Zeker een aanrader als je in de buurt bent.
Kota Kinabalu is op zich niet een hele mooie stad. Het is tijdens WOII twee keer gebombardeerd en dat heeft de stad geen goed gedaan. We zaten in een gebied met allemaal banken en zelfs een supermarkt met Valet-parking. Zo iets heb ik nog nooit gezien. Wel een pluspunt is dat het aan de Zuid Chinese Zee ligt en op het terras kan je de zon in de zee zien ondergaan. En de nightmarket is gezellig om overheen te lopen om te kijken wat ze er allemaal verkopen.
De volgende dag met een minibusje (2 uur) naar HQ Kinabalu National Park en in dit park ligt de beroemde Mountain Kinabalu (4095 m.). Het park was goed verzorgd, ingecheckt de nodige informatie gekregen en heel luxe met een busje naar het hostel gebracht. De dorm was voor 6 personen maar er waren geen andere gasten. Dus een privé dorm;-)
Veel was er niet te beleven en tijd om te slapen was het nog niet dus maar een rondje gelopen op het terrein. Totdat ik het geluid hoorde van het kletsen van veren shuttles uit een wat groter gebouw. Ik naar binnen, blijken daar 3 badmintonbanen in te zitten waarop allemaal Maleisische mannen aan het spelen waren. Eentje kwam meteen naar me toe en vroeg of ik wilde mee spelen. Tuurlijk wil ik dat! Of ik ook kan spelen? In NL speel ik elke week. Ok! Kies maar een racket uit.
Heren dubbel gespeeld met een volstrekt onbekende partner. Maar dat ging wel goed. In twee sets hadden we gewonnen! Dat bleek niet onopgemerkt bij de andere spelers. ‘Sir, they want to challenge you’. Hmm, tuurlijk, leuk nog een potje. Het was wel erg zweten, stond er in mijn gewone kleren met schoenen die geschikt zijn om een berg te beklimmen, te badmintonnen. Maar het was woensdagavond dus badmintonavond. Ook al zit je op een hoogte van ca. 1700 m. Na afritsen van mijn pijpen ging het wel een stuk beter.
De tweede pot in 3 sets verloren. Lag natuurlijk aan de shuttle, die ging veel te snel in die ijle lucht ;-). Tijdens deze pot kregen we steeds meer toeschouwers en twee daarvan kwamen na de pot naar mij toe of ik nog een potje wilde spelen. Tuurlijk, wilde ik dat! Ik had er namelijk ook heel veel plezier in. De derde pot hebben we gewonnen! En dat tegen Tony, de baas van iedereen….
Heel vriendelijk boden ze me een lift aan naar de receptie waarweer een busje klaar staat om mij naar het hostel te brengen. Lekker gedoucht en van het buffet genoten. Vroeg naar bed want de wekker zou om zes uur gaan. Dat slapen ging wel lukken. Vond het heel leuk om zo’n onverwachte woensdagavond badmintonavond te hebben!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten