Going home

De laatste twee dagen hebben we besteed aan het eerst naar KL gaan met taxi, boot, vliegtuig en weer een taxi. Ingecheckt in het meest luxe hotel van onze hele reis. Volgens tripadvisor de #4 van KL. Was ook niet verkeerd, we hadden een appartement ipv een kamer en op het dak van het hotel konden we lekker relaxen in een zwembad met jacuzzi met uitzicht op de Petronastowers. #genieten

De volgende dag hebben we onze laatste cadeautjes gekocht en ik heb voor mezelf een nieuw Li Ning badmintonracket gekocht. Inmiddels weet ik dat het heel fijn speelt. Op het vliegveld alle ringits opgemaakt aan leuke dingen voor de mensen in NL. De vlucht ging goed, ik heb ruim 7 uur geslapen en bij aankomst stond het welkomstcomité al klaar. Als klap op de vuurpijl werd er een hele mooie bos bloemen bij ons in Utrecht bezorgd! Hiermee was onze reis definitief tot een einde gekomen maar in onze herinneringen leeft het gewoon door….

Enjoying Koh Pha Ngan

Op dit moment zitten we in het vliegtuig van KL naar Amsterdam, het is nu 12 uur ’s nachts en we komen 7 uur lokale tijd aan. We zijn nog niet moe en zijn dus nog lekker actief. Ik ben mijn blog aan het bijwerken en J is lekker aan het rommelen. We kunnen terugkijken op weer een geslaagde laatste week! Afgelopen dagen zijn we namelijk in Thailand geweest op het eiland Koh Pha Ngan.

Na Pulau Tioman hebben we één nacht in KL geslapen. Toen we eenmaal aankwamen, waren we moe en wilden snel een hotel vinden. Bij het busstation vonden we er een maar die hebben we toch niet genomen omdat de man bij de incheckbalie heel onbeschoft was. We hebben onze ervaring zelfs op tripadvisor gezet. Uiteindelijk hebben we een goed hotel gevonden in Chinatown. Een leuke levendige buurt waar we voor het slapen nog even doorgelopen zijn. Niet te lang want onze wekker ging al weer vroeg. De volgende dag gingen we weer naar het vliegveld en we kwamen langs het F1-circuit Sepang waar de ze op dat moment ook aan het racen waren. Jammer, dat we hier te laat achter kwamen. Anders hadden we zeker een paar rondjes gekeken.

Een vliegtuig, bus, boot en taxi verder (en wat uurtjes later) lagen we in een hangmat aan het strand van ons resort. J had dit Phangan Beach Resort weer goed uitgezocht! De volgende dag niet zo veel gedaan. Beetje bijkomen van het reizen. Ja, het lijkt allemaal wel relaxed maar op de een of andere manier kost het best veel energie.

We hebben juist voor Thailand gekozen omdat we wel weer naar een eiland wilden maar niet vergelijkbaar met een Maleisisch eiland. J is nog nooit in Thailand geweest en ik vond wat meer stempels in mijn nieuwe, lege paspoort niet erg ;-) En natuurlijk de Wat’s! Die hebben we dan ook gezien. De oudste tempel op Kho Pha Ngan, Wat Phu Khao Noi hebben we bekeken. 

En daarna zijn we actief geweest en hebben geklommen om een waterval te zien. Op zich viel deze wel mee maar het is fijn om lekker actief wat te doen.  Nu we toch het eiland aan het verkennen waren, heeft onze taxi ons naar Hat Rin gebracht. Dit dorpje is wereldberoemd door zijn Full Moon party’s die elke maand gehouden worden. Op dit moment was er geen en verder valt er niet zoveel te beleven. Vandaar dat we weer naar ons resort zijn gegaan. ’s Avonds in Thong Sala bij Pizza Chiara gegeten. Dit ter ere van de verjaardag van Chiara.

De volgende dag werden we vroeg opgehaald om vervolgens gedropt te worden bij de ‘Orion’. Deze boot was die dag ons belangrijkste vervoermiddel en bracht ons naar mooie plekjes van het Ang Thong Marine National Park. Tijdens de eerste stop hebben we gesnorkeld, helaas niet zo mooi als op Coral Island. Een minder prettige ontdekking was dat de ‘Orion’ geen koraalvriendelijk anker had. Bij de tweede stop legden we aan op een eilandje van het Ang Thong Marine National Park. Actief geklommen om een cave met stalactieten te zien. Helaas begon het te regen dus zijn we weer terug naar beneden gegaan.

En toen gebeurde het! Lang verwacht, gehoopt, voor geduimd en veel over gepraat (nog net niet voor gebeden). Apen in het wild! J haar lang gekoesterde wens is hier in vervulling gegaan. Met als klap op de vuurpijl een baby aapje ;-P. J moest dit zien! Het maakte even niet uit dat iedereen in de boot wachtte om te kunnen vertrekken. 

Bij de derde stop, zijn we lekker gaan kajakken. J en ik blijken (weer) een goed team te zijn. Het kajakken bracht ons langs verlaten stranden, grillige rotsen en grotten waar we (net) doorheen konden varen.

Bij aankomst op ons resort, lekker bij het zwembad gehangen en de dag afgesloten met een typische (pijnlijke) Thaise massage. Alles in mijn lijf werd uitgerekt, volgens mij was ik na afloop 2 cm langer ;-) 

De laatste avond op dit eiland werden we getrakteerd op een voorstelling op het strand van een ‘firefighter’ met afsluitend een knallend vuurwerk!

Pulau Tioman: beaches, snorkling, turtles and pesticide

Om 6.30 uur zaten we al in de bus richting Mersing (Maleisië). Het ritueel bij de grensovergang doorlopen en een paar uur later namen we de ferry naar Pulau Tioman, een eilandje aan de oost kust van Maleisië. De ferry heeft ons bij het dorpje Salang afgezet. Wat een paradijs is het hier! Je kent het wel witte stranden, palmbomen en een strak blauwe zee.

Op dit moment zitten we in het restaurant van resort Salang Sayang. Vanochtend zijn we naar dit resort gegaan. Hier was het beste strand en we konden een hutje gelijk aan zee krijgen Het aantreffen van een kakkerlak in de douche van de hut bij onze vorige resort, net nadat we het nieuwe resort hadden geregeld, bevestigde dat onze switch een goede keuze was.(NB. Deze kakkerlak had ik in een glas gevangen en op de veranda gezet, drie dagen later stond het er nog (!)). Vandaag hebben we weinig gedaan. Beetje gelezen, in de zee gezwommen en gesnorkeld, geslapen. Kortom heerlijk gerelaxt. Het lijkt er ook op dat we dit nodig hebben. De afgelopen dagen hebben we zoveel gereisd en gedaan, dat deze oase als een welkome afwisseling voelt.

De dag erna ook niet zoveel gedaan. Weer lekker ontbeten bij Ella’s place, op het heetst van de dag in de schaduw een post op mijn blog gezet (ging traag) wat gegeten, gedronken, beetje bijgekleurd en dat was het eigenlijk wel. De volgende dag hadden we toch zin om wat te doen en hebben we een snorkeltour geboekt naar Coral Island. Dit was een hele goede keus!

We hebben een aantal stops gemaakt en de ene plek was nog mooier dan de andere. De plek die mij het meest is bijgebleven was bij een aantal hele grote rotsblokken in zee. Koraal in allerlei verschillende kleuren en vormen, vissen van kleintjes tot hele grote papegaai vissen met alle kleuren van de regenboog, soort potloodachtige vissen, anemonen met Nemo-visjes, gewoonweg schitterend. Het zicht onderwater was ook heel goed. Eigenlijk moet je het zelf zien, om het te beschrijven doe ik al het moois toch tekort.

Bij een van de stops, kwamen we aan bij een verlaten strand en werden we verwelkomd door een handvol monitor lizards. Bijzondere beesten! 

Ze kwamen uit het struikgewas, waarschijnlijk op zoek naar voedsel dat mede snorkelaars bij zich hebben. Wat opviel is dat ze ook helemaal niet bang voor mensen waren. Ze kamen akelig dichtbij. Groot waren ze ook. Maar niet groter dan degene die in de buurt van ons resort zat, die kon je beter een monster lizard noemen.

Die avond had J geluk en zagen we ook apen in het wild. Zij waren er op uit om eten uit een vuilnisbak te vissen. Natuurlijk hebben we ze weggejaagd en de deksel weer op de bak gedaan. Het was eigenlijk niet goed om op deze manier wilde apen te zien maar J haar dag kon niet meer stuk.

Pulau Tioman is groter dan alleen het dorpje Salang dus zijn we de volgende dag (soms weet ik helemaal niet meer welke dag of datum het is…) met een snel bootje naar Tekek gevaren en hier een 4x4 taxi genomen die ons naar de andere kant van het eiland bracht. Deze plek heet Juara. Weer een schitterend strand, groter ook, en volgens de LP zou je hier ook kunnen golfsurfen. Maar dat zat er nu niet in. Tijdens de Moesson zijn er grote golven en helaas voor het surfen is die periode net afgelopen.

Het leek wel of het op Juara veel heter was dan Salang, dus zijn we lekker in het restaurant gebleven. Hier hebben een plan gemaakt voor de laatste week van onze vakantie. Ja, we waren er zeker van dat we naar Pulau Perhentian (zouden) gaan. Ik kan nu wel zeggen dat dit toch niet zijn gaan doen. Op dit moment zitten we in een bus om vervolgens het vliegtuig naar een andere bestemming nemen. Maar dat wisten we toen nog niet.

Wat bijzonder is aan Juara is dat er een Turtle Sanctuary is. Wij hebben twee fietsen gehuurd en zijn ernaar toe gegaan. Het fietsen was trouwens wel lekker. Heerlijk windje om je heen en zelf kunnen bepalen waar we naartoe gingen en het ging sneller dan lopen. Bij de Sanctuary eerst een presentatie gekregen over de facts en figures. Dat het niet goed ging met het voorbestaan van schildpadden wist ik, maar zo erg. Door toedoen van mensen overleeft maar 1 op de 1000 schildpadden. Vooral voor volwassen schildpadden is de mens de grootste vijand. Voor veel roofdieren zijn volwassen schildpadden te groot om een prooi te zijn. We kregen ook nog tips om het welzijn van de schildpadden te bevorderen. Naast het zorgvuldig omgaan met afval kregen we ook de tip om ’s avonds het licht uit te doen op je veranda. Door alle verlichting gaan namelijk minder schildpadden het land op om eieren te leggen. En dat is jammer omdat schildpadden niet vaak eieren leggen. Vanaf hun 30^e levensjaar komen ze om de 2-3 jaar terug naar het strand waar ze zijn geboren om eieren te leggen. Als ze gestoord worden of last hebben van de verlichting, kan het zijn dat ze hun eieren in zee lozen. Deze eieren komen niet uit.

Op het Sanctuary hadden ze ook een schildpad van drie jaar oud. Bij het uitzetten van een nest jonge schildpadjes kwamen ze erachten dat hij blind was omdat hij als enige schildpad in plaats van naar de zee, in rondjes op het strand bleef lopen. Bij inspectie bleek hij geen ogen te hebben. De mensen van het Sanctuary hebben zich toen over Jo de blinde schildpad ontfermd. Hij zat in een basin waar je hem ook op zijn schild mocht aanraken en foto’s van hem mocht maken. Er werd goed voor hem gezorgd want hij was op zijn 3 –jarige leeftijd al net zo groot als eentje in het wild van 5/6 jaar.

Na deze educatieve activiteit was de zon al aan het dalen en was de temperatuur goed om nog een duik in de zee te nemen. Ff genieten van de natuur! Op een gegeven moment zie ik in de verte een man met een soort bladblazer aan de gang. In plaats van lucht kwam hier een grote rook wolk uit. Echt veel rook kwam er uit dat ding. Het leek wel of de bomen en de resorts daar in de fik stonden. Ook het strand bespoten ze. Toch wel vreemd! Dus ben ik naar het tourist information gegaan om te vragen wat ze nu doen. Bleek die man gif te spuiten tegen de insecten, muggen en zandvliegen (ja, die zijn er helaas zeker op Tioman!). Vervolgens ben ik naar de mensen gegaan die aan het spuiten waren om te achterhalen wat ze precies aan het spuiten zijn. Bleek dit pesticide te zijn. In Nederland is dat spul heel verboden omdat het heel slecht is voor de gezondheid van mensen, vooral voor kinderen, ouderen en zwangere vrouwen. En dat spuiten ze gewoon rond ons heen (achteraf bleek dat ze dit drie keer per week doen). Hier gingen we niet blijven. Een kwartiertje later zaten we in de taxi op weg naar Tekek. Weg van die gifbende en snel!

Vanuit Tekek zijn we de volgende ochtendvroeg met de ferry naar Mersing gegaan. Hier de bus genomen naar Kuantan. Daar aangekomen een internetcafé ingedoken, wat tickets geboekt en nu zitten we in de bus naar KL zodat we morgen naar onze nieuwe bestemming kunnen gaan.

Singapore: shopping & food

In Miri hebben we in een goed hostel ingecheckt. J wordt steeds beter in goede slaapplaatsen voor ons vinden via tripadvisor. Over Miri valt niet veel te vertellen, we moesten hier de tijd doden voordat we naar Singapore gingen. J heeft nog hele mooie sieraden in de Arts& Crafts market gekocht. We wilden eigenlijk rechtreeks op Singapore vliegen maar dat bleek op dat moment niet mogelijk. De Maleisiers hadden vakantie en alle vluchten naar Singapore zaten vol. Dus hebben we uiteindelijk een vlucht naar Johor Bahru (JB) geboekt en daar overnacht. JB ligt in Maleisië tegen de grens met Singapore aan. De volgende ochtend zijn we vroeg met de taxi naar de grens gegaan.

Hier kwamen we aan bij een heel groot complex, de grens overgang. Nog nooit zo’n groot gebouw gezien dat als grenspost fungeerde. Achteraf was het ook niet gek omdat hier zoveel mensen de grens over gaan. Het was gewoon een fabriek waar mensen aan de ‘lopende band’ over de grens gingen. Veel mensen uit Maleisië werken in Singapore. Na de exit stamp, konden we een bus nemen die ons naar de Singapore grens bracht. De bus deed er ruim 5 minuten over om de brug naar Singapore (is een eiland) te overbruggen. Bij het volgende complex mochten we weer uitstappen om vervolgens in een hele lange rij voor de douane te wachten. We werden grondig gecheckt en goed bevonden om het land binnen te gaan, dit werd bezegeld door een nieuwe stempel. Weer in een bus gestapt en die bracht ons naar Queen street station. We hadden al een hotel geboekt, wat nog best lastig was door de vakantieperiode. Ik had zelfs nog een tweet de wereld in gestuurd voor suggesties. Na een half uurtje lopen waren we bij ons hotel. En net als in Brunei hadden we een luxe hotel op een goede lokatie!

Die dag hebben we heel veel gedaan. Het duurde allemaal wat langer dan we hadden verwacht om de grens over te gaan dus hadden we het gevoel dat we wat moesten inhalen. We hebben het advies van de LP opgevolgd en zijn, met de MRT, naar de botanische tuinen gegaan. Dit bleek een openbaar park te zijn wat heel goed onderhouden was en er goed uitzag. 

Aangrenzend was de Orchard Garden. J vond het hier fantastisch! Een verrassing voor me, want ik dacht dat ze niet van orchideeën houdt. Maar het blijkt dat ze orchideeën in een potje op de vensterbank gewoon niet mooi vindt.Daarna wat gegeten in Holland Village, natuurlijk mocht de molen niet ontbreken.

De zon begon al wat de te dalen dus zijn toen zijn we snel, met een paar keer overstappen met de MRT en bus, naar de Henderson Waves gegaan (ook een LP highlight). Dit is een loopbrug die twee parken met elkaar verbindt en architectonisch verantwoord is ontworpen. Bijzonder is ook dat je op 36 meter boven het altijd razende verkeer kan lopen. 

Hierna had ik het wel gehad met parken en toen zijn we Chinatown ingegaan. Het was heel leuk om de dag hiermee af te sluiten. Lekker wat gegeten en gedronken en leuke dingen voor thuis gekocht. Eenmaal in het hotel aangekomen waren we kapot en sliepen we binnen no-time.

Na een lekker en uitgebreid ontbijt zijn we naar het Changi Museum gegaan. Dit is een oorlogsmuseum dat een goed beeld geeft van de Japanse bezetting tijdens WOII. Ik vond het intens om de (gruwelijke) verhalen te lezen. Het verraste mij dat de Nederlanders (ook) nog geprobeerd hebben om vanuit Sumatra de Japanners buiten Singapore te houden. Helaas lukte dit niet, mede omdat onze vliegtuigen niet in het donker konden vliegen.

Orchard road was de volgende plek van Singapore die we bezochten. Het schijnt dat Singaporesen houden van shoppen en eten. Shoppen kunnen ze in deze wijk zeker. De een na de andere shoppingmall kom je hier tegen. Voor alle denkbare winkelaankopen kun je hier slagen. Wij zijn hier niet gaan shoppen maar lekker relaxed naar de film (John Cartner 3D) gegaan. We vonden het heerlijk om eens vermaakt te worden en niet steeds met je neus in de LP of en kaart te zitten op zoek naar die ene plek. Het regende toen we buiten kwamen en daardoor gingen we in een andere luxe mall schuilen. 

Hier ontdekte J een Taiwanees restaurant dat in 2010 een Michelinster had gekregen en volgens de New York Times een van de beste 10 restaurants ter wereld was. Jammie, wat hebben we hier lekker gegeten. We hebben een aantal dumplings besteld. Dit zijn een soort snacks gemaakt van deeg met een vulling die vervolgens gestoomd of gefrituurd zijn. De lekkerste was eentje met een kokos buitenkant en pinda vulling. Heerlijk!

We konden Singapore niet verlaten zonder ook in Little India geweest te zijn. Deze buurt leek inderdaad op India. Waar de rest van Singapore schoon is, was dat hier niet. Ook waren er overal mensen en met name in Mustafa Market dat 24 uur per dag open is. Onze laatste S$ hier uitgegeven en hiermee kwam onze laatste dag in Singapore op het eind. Singapore de stad van shoppen en eten, en dat hebben dan ook maar gedaan!

Exploring Bandar Seri Begawan

We zijn net ingecheckt in een luxe hotel in BSB (Bandar Seri Begawan) de hoofdstad van Brunei. Dit is niet echt meer een backpackers place te noemen;-). De hele dag zijn we onderweg geweest van 7 tot bijna 5 uur….en dan wordt je ontvangen met een moesson regen. Eerst de bus naar Menumbok, toen met een klein speedbootje naar het eiland Pulau Labuan om vervolgens 1^e klas naar Brunei te varen. 
Was wel grappig, de terminal op het eiland leek net op die van een vliegveld (met departure hal en douane) alleen stapte je in een boot in plaats van een vliegtuig. Aangekomen in Muara en daar de bus genomen naar BSB.

Die avond heb ik J een verrassingsavond bezorgd. Doordat ik de stad al wat verkend had, wist ik hoe het hier werkte. We zijn wat door de stad gelopen om uiteindelijk bij de boulevard uit te komen. Hier zijn we in een lokale speedboot (water taxi) gestapt en die heeft ons naar Kianggeh Food Court gevaren. Daar hebben we heerlijk gesmikkeld. Met uitzicht op de rivier Sungai Bruei en Kampong Ayer. 

Dit is het grootste dorp op het water ter wereld. Er wonen meer dan 20.000 mensen verdeeld over 28 deeldorpen. Alle denkbare voorzieningen hebben ze daar: scholen, moskeen, winkels, vuilnisophalen, politie & brandweer en dus ook (water) taxi’s. Op het vaste land zijn daarentegen heel weinig taxi's. Op de circa 400.000 mensen die in Brunei wonen zijn er 47 autotaxi's. Dit is ook niet verwonderlijk omdat de regering auto-aanschaf subsidieert (!). En dat zijn geen milieuvriendelijke. Afgezien dat je hoge boetes krijgt voor het gooien van afval op straat (1^e vergrijp B$ 100.000 = 60.000 euro) doen ze niet aan afvalscheiding. Ze wilden m’n oude horlogebatterijtje gewoon bij het vuilnis gooien, nou ik gooi het wel in Nederland weg.   

BSB is trouwens een rustige stad (260.000 inwoners). Het lijkt eerder een dorp dan een hoofdstad. Binnen 1 dag kan je bijna alle hoogtepunten gezien hebben. Verder is het schoon, stil en veel bling-bling. Er blijkt voldoende goud voor handen te zijn in dit oliestaatje. De Omar Ali Saifuddien Moskee is daar een goed voorbeeld van. Kosten nog moeite zijn gespaard. Tapijten uit België, glas uit Engeland, marmer uit Italië, hier komt de architect ook vandaan. Kosten US$ 5 miljoen, maar dan heb je ook wat!

De tweede dag hebben we een tour uit de LP gevolgd, beginnend bij het Royal Regalia Museum, de stoeprand was hier zelfs van graniet. In dit museum staan allemaal voorwerpen gebruikt bij de kroning van de Sultan. Ook staan er veel cadeaus die de Sultan heeft gekregen. Nog meer (nutteloze) bling-bling dingen. In de middag hebben we de watertaxi naar de watervillage genomen. Dit was heel leuk! Ik had een soort krottenwijk op het water verwacht maar niets was minder waar. Er werden zelfs hele moderne woningen gebouwd (op betonnen palen) (of ze hier aan ketensamenwerking doen, weet ik niet). 

Alle huizen zijn verbonden met een netwerk van loopplanken. We hebben hier lekker rond gelopen en van alles gezien toen we op weg waren naar een moskee op het water. De middag lekker afgesloten met een boekje op de boulevard.

Vanochtend zijn we nog naar het Brunei museum gegaan. Volgens de LP was de gas&olie tentoonstelling verassend interessant. Ik vond het meer een promo tentoonstelling van Shell. Met de taxi weer terug naar het hotel, uitgecheckt en nu zitten we in de bus naar Miri (Maleisië). J ligt naast me lekker te slapen terwijl ik mijn blog bijwerk. We zullen ongeveer 4 uur onderweg zijn en dan ligt rustige en ontspannen maar toch interessante Brunei weer achter ons. 

Relaxen op het resort

De volgende dag begonnen met een heerlijk ontbijtje op een terrasje om de hoek en dat zonder te klimmen of te dalen. Elke spier in mijn benen deed zeer. Traplopen ging als een oud mannetje. Gelukkig stond deze dag in het kader van de R van Relax. De taxi bracht ons naar Langkah Syabas Beach Resort in Kinarut waar we binnen no time onder de palmbomen aan het strand lagen met uitzicht op de zee met hier en daar een eiland. Tevreden.

‘s Avonds voor maar liefst 1 RM  met een busje naar het centrum gegaan en daar bij een lokaal restaurant gegeten. Het bestellen ging wat lastig omdat wij niet zo goed Bahasa spreken en zij geen Engels. Het resultaat was overigens erg goed. In geen dagen hadden we zo goed gegeten: Nasi Goreng Pataya.

De volgende dag stond er alweer een busje voor ons klaar om ons naar een Wildlife park in Lok Kawi te brengen. Orang-oetans, olifanten, tijgers, gibbons, beren, vogels, slangen, tarsiers. Noem het maar op, alles wat in deze contreien in het wild leeft, was hier te zien. 

Er was ook nog een Animal show. Ben hier de uitdaging aan gegaan met de orang-oetans om te zien wie er sterker is. Nou, gigantisch verloren! We kregen allebei een kokosnoot en hiervan moesten we de schil eraf halen. De orang-oetan deed dit op z’n gemakje terwijl het mij nauwelijks lukte.

Voor de terugweg wilden we zelf voor ons transport zorgen. Dit ging redelijk. Na een tijdje langs de kant van de weg te hebben gelopen, vroegen we aan twee jongens op brommers in ons beste Bahasa of we de goede kant op gingen. Nee, dus. Hmmm. Geen probleem, stap maar bij ons achterop. En zo werden we getrakteerd op een leuke, verkoelende rit achterop de brommer. Vervolgens hadden we nog twee busjes nodig om bij ons Resort te komen. Dit was een verrassend en leuke ervaring. De middag aan het zwembad verder doorgebracht. Morgenvroeg gaat de wekker weer vroeg want dan gaan we naar Brunei! #zinin

Mountain Kinabalu

De klim van de berg begon goed. Een Australisch stelletje vond het geen probleem om de gids te delen. En toen werden we naar het begin van de klim gebracht en begon de klim pas echt (hoogte 1866 m). De eerste drie kilometer ging goed, beetje met kletsen met de anderen. Inmiddels was het groepje gegroeid met een net-getrouwd Brits getrouwd stel. En van onze gids was ik Bahasa Malaysia aan het leren. Grappig, er kwamen weer veel woorden naar boven van mijn taxi-Bahasa Indonesië taaltje.

De meters daarna waren zwaar! Om de 500 meter stond er een bordje om aan te geven hoe ver we waren en het duurde soms veel te lang om er weer eentje tegen te komen. Ik had ook veel te veel spullen in mijn tas zitten dus heb wat aan onze gids Rin gegeven. Die beklom deze berg drie per week en had geen enkel probleem om een paar extra kilo naar boven te brengen. Onderweg kwamen we ook veel porters tegen die voorraden van en naar Laban Rata Resthouse brachten. Eentje had zelfs een pakket van 52 kilo op zijn rug en dat op zijn Adidas Kampung. Respect hoor!

Na bijna 6 uur aan een stuk door te hebben gelopen kwamen we eindelijk aan bij de resthouse. Ik was kapot! En omdat we nog een paar moesten wachten op het avondeten, konden we allemaal nog ff een tukkie doen. Maar mijn bed stond nog wel bijna 200 lange en zware meters verder. Hmmm.

De wekker ging om 1.40 uur. Ik kon niet echt zeggen dat ik geslapen had. 2.00 uur aan het ontbijt en 2.30 uur begon het laatste deel van onze klim naar de top van de berg. Nog 800 meter klimmen over een afstand van 2.7 km. Het was donker maar de volle maan scheen goed bij. Het uitzicht was ook verbluffend. Een lucht vol sterren en in de verte zag je de lichtjes van KK.

Ook al was ik zo verstandig om het hoogst noodzakelijke mee te nemen, viel de klim me vies tegen. Veel trappen, zelfs een stuk via een touw omhoog klauteren. Het werd steeds kouder en lucht ijler. Soms moest ik wel een halve minuut op adem komen om vervolgens weer een paar stappen te doen. Onze gids sloeg alles rustig gade en wachtte geduldig op de laatste van de groep. Het laatste stuk naar de top was heel zwaar. Het touw was er niet en ik moest echt over de rotsen klauteren. Mijn hoofdlamp gaf net dat extra licht om te kijken waar ik precies mijn voeten neer kon zetten.

De top van Mountain Kinabalu bereikten we 3,5 uur later. Het was iets voor zessen. We waren de tweede groep die aankwam. Blijkbaar veel mensen ingehaald. Wat voelde het goed om de top te bereiken. Dit moment moest natuurlijk vastgelegd worden!

Het wachten begon om de zon te zien opkomen. Al mijn kleren had ik inmiddels aangetrokken. De temperatuur was er onder het vriespunt en de gevoelstemperatuur op het niveau van de Elfstedentocht. Het was een beetje bewolkt maar die wolken hielden de zon niet tegen!

De terugweg was leuk. Je kon nu goed zien waar je allemaal gelopen had die nacht. Onze gids liet ons van alles zien. Hij legde ook uit dat deze peak om het 1 RM biljet staat. Ook wist hij precies waar er vlees etende planten groeiden. Weer aangekomen bij de resthouse een licht tweede ontbijtje genuttigd en toen met volle bepakking weer naar beneden. Het was inmiddels lekker warm. Met het weer hadden we erg geluk, het heeft nauwelijks geregend.

De 6 km naar beneden begonnen goed maar werden op een gegeven moment ook zwaar. De 500 meter bordjes kwamen weer heel langzaam voorbij. Ons tempo was weer goed te volgen door onze gids. Hij had nu een grote zak op zijn rug. Ik was toch wel benieuwd wat dit was. Op de heenweg had hij verteld dat gidsen afval dat ze zien mee naar beneden moesten nemen. En dat was ook wel te zien. Haast geen afval langs te de route. En ja, hij had ook afval meegenomen. 11 kilo aan lege blikjes uit de resthouse. Hij had er 2RM per kilo voor betaald en zou er 2,5 RM voor krijgen bij inlevering. Dus voor iets meer dan 5 RM liep hij met zo’n gewicht op zijn rug naar beneden.

De vreugde was groot toen we de Timpahon Gate bereikten! We hadden het gehaald! 8,7 km gelopen, ca. 3 gedaald in bijna 7 uur. Kapot maar heel tevreden. De oorkonde voelde ook als een prijs.